වතුර වීදුරුව

      වතුර ටිකක් පිරුනු වීදුරුවක් අතින් අර ගෙනම මහාචාර්යවරයා පන්තිය පටන් ගත්තා.

''මේ වීදුරුවේ බර කොපමණ වේවිද?'' ඒක ටිකක් උඩට උස්සපු මහාචාර්යවරයා ශිෂ්‍යයන්ගෙන් ඇහුවා.

 ''ග්රෑම් 50 ! ග්රෑ‍ම් 100 ! ග්රෑ‍ම් 150 !'' මේ වගේ උත්තර ගොඩාක් ශිෂ්‍යයන්ගෙන් ලැබුනා. ''

මේක කොච්චර බරද කියලා මම දන්නෙත් නෑ.'' හිනා වෙලා කිව්ව මහාචාර්යවරයා ආපහු ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා. ''මම මේක විනාඩි 2-3 ක් මේ විදිහටම තියාගත්තොත් මෙහි බර කොපමණ වේවිද?''

 ''වෙනසක් වෙන්නේ නෑ'' හැමෝම කෑ ගහලා කිව්වා... 

''හොදයි එහෙනම් පැයක් මේ විදිහටම තියාගෙන හිටියොත් මොනවා වේවිද?'' 

 ''ඔබතුමාගේ අත රිදෙන්න ගනීවී.'' හැමෝම වගේ එක හඬින් කිව්වා... ''

හරියට හරි, දවසක්ම මේ විදිහටම තියාගෙන හිටියොත් මොනවා වේවිද?'' 

 ''අයියෝ... අත රිදිලා, මාංශ පේශී වලට හානි වෙලා සමහර විට අංශ භාග රෝගෙත් හැදිලා ඔබතුමා ඉස්පිරිතාලෙටම ගෙනියන්න වේවි.'' කටකාර ශිෂ්‍යයෙක් එහෙම කිව්වම හැමෝම හිනා වුනා. 

මහාචාර්යවරයත් හිනා වෙනවා. ''ඔක්කෝම හරි. තව ප්‍රශ්ණයක් තියෙනවා. මේ ඔක්කෝම වෙද්දී මේ විදුරුවේ බර වෙනස් වුනාද?'' මහාචාර්යවරයා ආපහු ඇහුවා.

 ශිෂ්යරයයෝ ඔක්කෝම ''නෑ'' කියලා උත්තර දුන්නා... ''එහෙනම් පැයක් තියාගත්තොත් මගේ අත රිදෙන්නයි, දවසක් තියාගත්තොත් මාංශ පේශී වලට හානි වෙන්න එකම බර බලපාන්නේ කොහොද?'' මහාචාර්යවරයා නැවතත් ඇහුවා. ළමයි හැමෝම කල්පනා කරන්න ගත්තා.

 ''ඔබතුමාගේ ඔය වීදුරුව බිමින් තියන්න. එතකොට ඔය ප්‍රශ්ණ මුකුත් නෑ'' එක ළමයෙක් උත්තර දුන්නා... ''නියමයි... හරියටම හරි. දන්නවද?? ජිවිතයේ ප්‍රශ්ණත් ඔන්න ඔය වගේ. මහාචාර්යවරයා කිව්වා.

 ''ටික වේලාවක් ඔලුවේ තියාගත්තොත් ප්‍රශ්ණයක් නෑ. පැයක් දෙකක්, දවසක් තියාගත්තොත් අර ඔයාලා කිව්වා වගේම ඉස්පිරිතාලෙටම ගෙනියන්න වේවි.'' ජීවිතයට එන ප්‍රශ්ණ, අභියෝග සියල්ල භාර ගන්න... ඒවා ගැන හිතන එකත් වැදගත්. නමුත් දවස අවසානයේ ඒ සියල්ලම අමතක කරලා හොද නින්දක් ලබාගන්න. ඒක තමා වඩාම වැදගත්. නැත්නම් ඔබටත් අර කිව්වා වගේම ඉස්පිරිතාලෙටම යන්න වේවි.