වසර ගණනකට පසු මිතුරන් කිහිපදෙනෙකු නැවත එකතු වීමට සිතුවේ තම විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතය තුළ ප්‍රියතම මහාචාර්යවරයා මුණගැසීමට යාමටයි. ඔවුන් ඒ වන විටත් සමාජයේ උසස් යැයි පිළිගන්නා ආයතන වල ඉහළ පෙළේ රැකියාවන්හි නිරත වූවන් වුනා. මෙලෙස මහාචාර්යවරයා මුණ ගැසීමට ගිය ඔවුන් කලකට පසු හමුවූ ඔවුන් ගේ ප්‍රියතම මහාචාර්යවරයා සමඟ දොඩමළු වන්නට පටන් ගත්තා.
“ඉතිං දරුවනේ, දැන් කොහොමද ඔයාලගේ ජීවිත? පෙනෙන විධියට නම් හැමෝම බොහොම හොඳ ජීවිත ගත කරනවා වගෙයි.”
මහාචාර්යවරයා ගේ මේ ප්‍රශ්නයට ඔවුන් හැම දෙනාමා පාහේ ලබා දුන්නේ එකම ආකරයේ පිළිතුරු.
එක් අයෙක් රැකියාවේ ඇති කාර්යබහුල බව ගැන කණස්සල්ලෙන් කත කරද්දී තවත් අයෙකු රැකියාව නිසා තමාට මානසිකව ඇතිවී ඇති පීඩනය ගැන කතා කරන්නට වුනා. ඒ හැම අයෙකුම පාහේ තම ජීවිතය ගැන තෘප්තිමත් බවකින් කතා කළේ නෑ.
හොඳින් ඔවුන්ට සවන් දුන් මහාචාර්යවරයා තම අතීත සිසුන්ට කෝපි කෝප්පයක් සංග්‍රහ කිරීමට මුළුතැන් ගෙය වෙත පැමිණියා.
වතුර උණුවන තුරු ඔහු කලේ මැටි, ප්ලාස්ටික්, වීදුරු, රිදී, රත්රන් ආලේපිත ආදී විවිධාකාර කෝප්ප කිහිපයක් බන්දේසිය මත තැබීමයි. ඒ හැම එකකටම කෝපි වත්කළ ඔහු බන්දේසිය ගෙන ගොස් මිතුරන් ඉදිරියේ තබා කෝපි කෝප්පයක රස බලන්න යැයි ආරධනා කරා. සිසුන් හැම අයෙකුම කෝපි කෝප්පයක් තම අතට ගන්නා තුරු ඉවසිල්ලෙන් බලා සිටි මහාචාර්යවරයා ඔහුගේ හඬ අවධි කලා.
“දරුවනේ, පේනවද ඔයාලා තෝරාගත් කෝප්ප සහ බන්දේසියේ ඉතිරිව ඇති කෝප්ප වල වෙනස. ඔබ සියළු දෙනා වටිණාකමින් වැඩි කෝප්ප ඔබගේ අතට ගන්නට උත්සුක වුනා, ඒ වගේම දැන් බන්දේසියේ ඉතිරිව ඇත්තේ මැටි, ප්ලාස්ටික් වගේ ඉතාම අඩු වටිණාකමින් යුත්, ඉතා සරළ කෝප්ප කිහිපය පමණයි. ඒත් ඇත්තටම ඔබ සිතන්නට තිබුණේ කෝප්ප ගැන නොවේ, ඒ තුළ ඇති කෝපි ගැනයි. ඔබ කළේ වටිණා කමින් වැඩි කෝප්පයක් තෝරා ගන්නට උත්සුක වන ගමන් අන් අය ගත්තේ කුමන කෝප්පයදැයි බැලීම පමණයි.
ජීවිතයත් මේ කෝප්ප ඇතුළේ තියෙන කෝපි වගේ නම් සමාජයේ ඔබේ තරා තිරම, රැකියාව, මුදල් කියන දේ කෝප්ප වගේ. ඒවා ජිවිතය දරා සිටින්න උපකාරී වනවා මිසක් ජීවිතය නෙවෙයි. මොන කෝප්පයක් තුළ තිබුනත් කෝපි එකේ රස වෙනස් නොවෙනවා සේම ජීවිතයත් ඒ ලෙසමයි. ඒත් ඔබ හැම දෙනාම කෝප්ප ගැන සිතද්දී කෝපි එකේ නියම රස රස විඳින්න අමතක වුනා. කෝප්ප වලට ඔබේ ජීවිතය පාලනය කරන්න නොදී කෝපි රස අද සිට නියම ලෙස රස විඳින්න.
