සමනලයා

පන්තියේ ආරම්භක විද්‍යාව පාඩමේ එදා උගන්වමින් හිටියේ. පාඩම කරන අතරෙම මේසෙ උඩ තිබුන කෝෂයෙන් එළියට එන්න සමනලයා කෝෂය ඇතුලෙම දඟලමින්ම හිටියා.ළමයි ටිකටත් මේක හරිම විනෝදයි. එදා පාඩම වුනේ කො‍හොමද කෝෂයෙන් සමනලයෙක් එලියට එන්නෙ කියලයි. 

''ළමයි දන්නවද, මේ කෝෂයෙන් දළඹුවා එළියට ආවම හරි ලස්සන සමනලයෙක් වෙනවා'' ගුරුතුමා පාඩම කියලා දෙනවා. ඒ අතරම හදිස්සි වැඩකට ගුරුතුමාට පන්ති‍ය අතරතුරම එළියට යන්න වුනා. ''ළමයි... මම එනකන් මේ ගැන විමසිල්ලෙන් ඉන්න. හැබැයි කොහොමටවත් කෝෂයෙන් එලියට එන්න කවුරුවත් උදවුවට නම් යන්න එපා හොදද'' අවවාද ස්වරයෙන් කියපු ඔහු එළියට යන්න ගියා... 

ඔහු ගිය අතර සමනලයා ටික දුරකට කෝෂයෙන් එලියට ඇවිත් ඉතිරි ටික එන්න දඟලනවා. ''මේක හරියන්නේ නෑ, මෙහෙම දඟලලා මේ සතා මැරිලා යාවි. මම ඌට උදවු කරනවා.'' ජෝන් කට්ටියටම ඇහෙන්න කියලා කෝෂය කඩලා සමනලයා එලියට ගත්තා.

 ටික වෙලාවකින් ගුරුතුමා නැවතත් පන්තියට පැමිණියා. එලියට ඇවිත් හිටියා සමනලයා දැක්ක ගුරුතුමා... ''මේච්චර ඉක්මනට නම් මේ සතාට එලියට එන්න අමාරුයි. කවුද මේ සමනලයට එළියට එන්න උදවු කලේ?''

 ‍ජෝන් හරිම භයෙන් අත උස්සගෙනම නැගිට්ටා... 

 ''දන්නවද, සමනලයට උදවු කරලා ඔයා ඒ සතාගේ ජිවිතය විනාශ කලා.'' ගුරුතුමා කිව්වා.

 ''නැහැ සර් මම ඌට කරදරයක් කලේ නැහැ'' ‍‍සජෝන් කිව්වා... 

''මම ඒක දන්නවා. ඒත් කෝෂය ඇතුලෙන් දඟලලා එලියට එන්නේ ඌ තමන්ගේ පියාපත් වල ශක්තියෙන්. අන්න එතනින් තමා පියාඹන්නත් පියාපත් වලට ශක්තිය මුලින්ම ලබාගන්නේ. දැන් ඉතින් ජෝන් කවදාවත් ඌ පියාඹන එකක් නම් නෑ''

 අපිත් ජීවිතයේ සමහර තැන් වල මේ සමනලයා වගේම වෙනවා. ජිවිතේ අපට හමුවෙන අභියෝග, ප්‍රශ්ණ වලට අපි මුහුණ දෙන්න බයයි. ඒවට කවුරු හරි කෙනෙක් ඇවිත් උදව් කරනකම් ඉන්නවා. ඒකෙන් වෙන්නේ අපේ ආත්ම විශ්වාසය හීන වෙලා යන එක. එහෙම වුනොත් අපිටත් කවදාවත් ඉදිරියට නම් යන්න අපහසු වේවි. මොකද එයින් ලැබෙන අත්දැකීම හැමදාටම අපිට වැදගත් හින්දා. ඊළග අවස්ථාවේ මොන ප්‍රශ්ණය අභියෝගය ආවත් භාර ගමු. අන්න එයින් ඔබටත් නිදහසේ පියාඹන්න හොද අත්දැකිමක් ලැබේවි. ඒ වගේම තනියම උත්සාහ කරන කෙනෙක්ට තනියම ජීවිතය දිනන්න ඉඩ දෙමු. මොකද අපි අනේ පව් කියල ඒ කෙනාට කරන අනුකම්පාවම එයාගේ ජීවිතය විනාශ කරාවි.

ප්‍රශ්නයක් ඇති වුනාම...

මුලින්ම සමාව ගන්න කෙනා තමයි සිතින් නිර්භීතම... මුලින්ම සමාව දෙන කෙනා තමයි සිතින් ශක්තිමත්ම... මුලින්ම අමතක කරන කෙනා තමයි සිත සතුටින්ම... සමාව දීම යනු ඔබ අනිත් කෙනා වෙනුවෙන් කරන දෙයක්ම නොවේ. එය ඔබ ඔබ වෙනුවෙන්ම ප්‍රශ්නය අමතක කොට ජීවිතය ඉදිරියට ගෙන යාමට කරනා ක්‍රියාවක්. ජීවිතයේ මුණ ගැසෙන හොඳ වගේම නරක මිනිස්සුත් ඔබේ ජීවිතයට වැදගත්. මුණ ගැසෙන හොඳ අයගෙන් ජීවිතයට සතුට සහ සොඳුරු මතකයන් එකතු වන අතර මුණ ගැසෙන නරක අයගෙන් ජීවිතයට පාඩම් සහ අත්දැකීම් එකතු වෙනවා.

ආදරය සහ විවාහය

දිනක් සිසුවෙක් තම ගුරුතුමාගෙන් ආදරය යනු කුමක්දැයි විමසුවා. ඔහු ඊට පිළිතුරු දීමට ප්‍රථම පන්ති කාමරය එපිටින් වූ ඉරිඟු යායෙන් විශාලතම ඉරිඟු කරල රැගෙන එන්නයි සිසුවාට පැවසුවා. නමුත් එක කොන්දේසියක්ද පැනවූවා. එසේ විශාලතම ඉරිඟු කරල රැගෙන ඒමට යන ගමනේදී ඔහුට ආපසු පැමිණ පසුකර ගිය ඉරිඟු කරලක් කැඩීම තහනම්.

 ඉතිං සිසුවාත් කොන්දේසිය පිළිගෙන ඉරිඟු යාය අතරින් යනවිට ඔහු දුටුවා විශාල ඉරිඟු කරලක්. ඒත් ඔහුට හිතුනා ඉදිරියේ ඊටත් වඩා විශාල ඉරිඟු කරල් ඇතැයි කියා. එසේ යනවිට ඔහුට තවත් එක් විශාල ඉරිඟු කරලක් හමුවූවා. ඔහු නැවතත් සිතුවා ඉදිරියේ ඊටත් වඩා විශාල ඉරිඟු කරල් ඇතැයි කියා. නමුත් එසේ තවත් පැය කාලක් පමණ ඉදිරියට ගියත් ඔහුට වැටහුනා පෙර දුටු ඉරිඟු කරල තරම් විශාල 1ක් සොයාගත නොහැකි බව. ඉතිං ඔහු නැවතත් ගුරුතුමා වෙත හිස් අතින්ම ගොස් සිදුවූ දේ පැවසුවා. එවිට ගුරුතුමා මෙසේ පැවසුවා. 

''ඕකම තමයි ආදරය, ඔබ දැනට ආදරය කරන කෙනාට වඩා හොඳ කෙනෙක් හමුවේයැයි සිතා ආදරය කරන කෙනා අතහැර ඊට වඩා හොඳ කෙනෙක් සොයමින් යන අතර ඔබට වැටහෙනවා ඔබ ඔබට ගැලපෙන හොඳම කෙනාව නැති කරගත් බව. ඒත් එවිට ඔබ ප්‍රමාධ වැඩියි.

'' එවිට සිසුවා නැවත මෙසේ විමසනවා. ''එතකොට විවාහය කියන්නේ මොකද්ද?'' එයටත් පිළිතුරු දීම ලෙස ගුරුතුමා තම සිසුවාට පෙර පරිදිම කොන්දේසිය සහිතව ඉදිරියෙන් ඇති ඉරිඟු යායෙන් විශාලතම ඉරිඟු කරල රැගෙන එන ලෙස පැවසුවා. මෙවර සිසුවා තමා පෙර වැරැද්ද සිහියට ගනිමින් ඔහුට පලමුවම සිතට නිවැරදියි සිතුණු ඉරිඟු කරල තෝරාගෙන තම ගුරුතුමා වෙත පැමිණියා. එවිට ගුරුතුමා තම සිසුවාට මෙසේ පවසනවා.

 ''මෙවර ඔබ විශාලම ඉරිඟු කරල තේරීමේදී ඔබට හොඳයැයි, සිතට හරියැයි සිතුණු දේ ඔබ තෝරාගත්තා. ඒ වගේම ඔබට විශ්වාසයක් තිබුණා ඔබට ලැබෙන හොඳම දේ මෙය බවට. අන්න ඒ වගේමයි විවාහයත්''

සම්මුඛ පරීක්ෂණය

එක්තරා තරුණ උගත් පුද්ගලයෙක් උසස් අධ්‍යාපනය නිමා වෙලා සමාගමක කළමනාකරණ තනතුරට ඉල්ලුම් කලා. පළමු පරීක්ෂණයෙන් සමත් වුනු ඔහු අවසන් පරීක්ෂණයට මුහුණ දෙමින් සිටියා. ඔහුගේ ලිපිගොනු පෙරලා බැලූ අධ්‍යක්ෂකවරයාට ඔහු තනතුරට ඉතාම සුදුසු බව තේරුනා. සියළුම විභාග ඔහු ඉතා ඉහලින් සමත් වී තිබුනා. "ඔබට විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ශිෂ්‍යත්වයක් ලැබුනද???

අධ්‍යක්ෂක ඇහුවා. "නැහැ"තරුණයා කිව්වා.

 "එහෙනම් ඔබට ඔබගේ පියාද වියදම් කලේ??? " "මගේ පියා නැහැ.

 මට අවුරුද්දක් වෙද්දි තාත්තා නැති වුනා. අම්මා තමා මගේ අධ්‍යාපනයට වියදම් කරන්නේ." තරුණයා කිව්වා.

 "ඔබේ අම්මා කොහෙද වැඩ කරන්නේ??"

"අම්මා කරන්නේ රෙදි හෝදන එක." තරුණයා පිලිතුරු දුන්නා.

 "මට ඔබගේ දෑත පෙන්වන්න"

දෑත බලපු අධ්‍යක්ෂකවරයා දුටුවේ බොහොම සුමුදු අත් දෙකක්. "මට එක ඉල්ලීමක් කරන්න තිබෙනවා. ඔබ අද ගෙදර ගිහින් ඔබගේ අම්මගේ දෑත හෝදන්න ඕන. හෙට ඇවිත් ඔබ දුටුව දේ මට කියන්න. එය තමා ඔබේ අවසාන පරීක්ෂණය" අධ්‍යක්ෂකවරයා කිව්වා.

තමාට රැකියාව ලබන්න තිබෙන ඉඩ කඩ වැඩි බව දුටු තරුණයා සතුටින් ගෙදර ගිහින් අම්මට ඒ ගැන කිව්වා. පසුව තමන්ගෙ අවසාන පරීක්ෂණය ගැනත් කිව්වා. පුදුමයට පත් වුනත් අම්මා තමන්ගෙ අත් දෙක හෝදන්න පුතාට ඉඩ දුන්නා. දෑත හෝදන්න ගත්ත තරුණයගේ දෑස් තෙත් වුනා. අම්මාගේ දෑත එතරම් රළු බව ඔහුට දැනුනේ පලමු වරටයි. ඒ වගේම කැපුම් තුවාල ගොඩක් තිබුනා. ඇතැම් ඒවා වතුර ගෑවෙද්දි ඉතා වේදනාකාරී බව ඔහුට තේරුනා. ඔහුට පළමු වරට තේරුනා ඔහු ඉගෙන ගන්න ඔහුට වඩා අම්මා වුනු මහන්සිය. ඇයගේ අතේ තිබුන තුවාල තමා තමාට ඉගැන්නුවෙ කියන එක ඔහුට තේරුනා. ඔහු එතනින් ඉවත් වුනේ ගොඩ ගැහිලා තිබුනු ඉතිරි රෙදි ටිකත් හෝදලා දීලයි. පහුවදා

ඔහු නැවත ගියහම අධ්‍යක්ෂකවරයා සිදුවූ දේ ගැන ඇහුවා. තමන් අම්මගේ දෑත සේදීමෙන් පසු ඉතිරි රෙදි තොගයත් සේදූ බව තරුණයා කිව්වා. "බොහොම ස්තුතියි. මම මෙච්චර කල් නුදුටුව දේ මට පෙන්වල දුන්නට" "අපේ සමාගමට සතුටින් පිලිගන්නවා." අධ්‍යක්ෂවරයා තමන් කලින් පිළියෙල කොට සූදානම් කර තිබූ පත්වීමේ ලිපිය දෙන ගමන් කිව්වා.

◄ ආදරයෙන් වෙන්වීම ►

  මේ කතාව එක්තරා යුවළක් ගැනයි. මේ පෙම්වතා තමන්ගෙ පෙම්වතියට ගොඩාක් ආදරය කලා. කොච්චර ආදරේද කිව්වොත් එයා පෙම්වතිය කැමති ජාතියෙ කඩදාසි කුරුල්ලො 1000ක් එක් වරක් පෙම්වතියට හදලා දුන්නා. මේ වෙද්දි ඔහු පොඩි අවන්හලක කෝකියෙක්. ඒක නිසා සුවබර අනාගතයක් ගැන සුබ ලකුණු පේන්න තිබුනෙ නැහැ. නමුත් මේ පෙම්වතාටයි පෙම්වතියටයි ඒක බාධාවක් වුනෙත් නැහැ
ඒත් එක දවසක් මේ හැමදේම වෙනස් වුනා. දවසක් ඔහුව හමුවෙන්න ආව පෙම්වතිය ඇය පැරීසියට යන බවත් ආයෙ එන්නෙ නැති බවත් කීවා. ඔවුන් හිටපු තත්වයෙන් ඒ දෙන්නගෙ අනාගතයක් ගැන හිතන්න බැහැ කියලා ඇය කීවා. ඒක නිසා තමන් තමන්ගෙ පාරවල් වල යන එක තමා සුදුසුම දේ කියලා ඇය පැවසුවා. පෙම්වතාට දරාගන්න බැරි වේදනාවක් ආවත් ඔහු ඊට එකඟ වුනා. ටික කලක් යද්දි ඔහු එම කම්පනයෙන් ගොඩ ආවා. එදා පටන් ඔහු දිවා රෑ නොබලා වෙහෙස වෙලා වැඩ කලා. ඔහු බලා සිටියදි දියුණු වුනා. අවසානයේ ඔහුගේ මහන්සියේ ප්‍රථිඵලයක් ලෙස ඔහු තමාගේම සමාගමක හිමිකරුවෙක් වුනා.

 එදා වැසි දවසක්. පෙම්වතා තමන්ගෙ මෝටර් රථයෙන් ගමන් කරමින් සිටියා. ඔහුගේ ඉදිරියෙන් එකම කුඩයක් යටින් යන වයසක ජෝඩුවක් ඔහු දැක්කා. කුඩයක් තිබුනත් ඔවුන් හොඳටම තෙමිලා හිටියෙ. මේ තමන්ගෙ පෙම්වතියගෙ දෙමව්පියන් බව වැටහෙන්න ඔහුට වැඩි වෙලාවක් ගියෙ නැහැ. තමන්ගෙ තත්වය පෙන්වන්න හිතුව ඔහු ඔවුන් ලඟින් සෙමෙන් වාහනය රැගෙන ගි‍යේ ඔවුන්ට තමන්ගේ නවතම කාරය පෙන්වන්න. තමන් හිටිය පුද්ගලය නෙමේ කියන එක ඔහුට පෙන්වන්න ඕන වුනා. නමුත් වයසක ජෝඩුව ඔහු ගැන තැකීමක් කලේ නැහැ. ඔවුන් ඔවුන්ගේම ලෝකයක ගමන් කලා. ඔවුන් සෙමෙන් සෙමෙන් ගමන් කරන්නේ කනත්තට බව ඔහු දුටුවා. ඔහු කාරයෙන් බැහැලා ඔවුන් පසුපසින් ගියා. තමන් පණ මෙන් ආදරය කල පෙම්වතියගේ සිනහ මුසු මුහූණ සොහොන් කොතක තිබෙනවා දුටු ඔහු මොහොතකට ගොළු වුනා. ඒ ලඟින්ම රාමු කරලා තිබුනේ ඔහු ඇයට තෑගි කල කඩදාසි කුරුල්ලන් ටිකයි. 

පෙම්වතියගේ දෙමාපියන් ඔහුව දුටුවේ මේ මොහොතේයි. සිදුවුනේ මොකක්ද කියලා ඔහු විමසුවා. වයසක දෙමාපියන් සිදු වූ හැමදෙයක්ම කීවා. ඇය කවදාවත් පැරීසියට ගියේ නැහැ. ඇයගේ සිරිරේ පිළිකාවක් තිබෙන බව ඇය දැනගත්තේ ඔහු හැර යන්නට ටික දිනකට කලිනුයි. තමන් ජීවත් වෙයි කියලා ඇයගේ සිත ඇයට කීවත්, ඇය තම පෙම්වතාට කරදරයක් වෙයි කියන බයෙන් ඔහුගෙන් වෙන් වෙන්න තීරණය කලා. ඇයගේ එකම ආසාව වුනේ තමන් මිය ගියහම තමන්ගේ සොහොන් කොතේ තම පෙම්වතා දුන්නු කඩදාසි කුරුල්ලන් තැන්පත් කරන්න කියලයි. එවිට යම් දවසක තමාගේ ආදරය ඔහුට වැටහෙනු ඇතැයි ඇය සිතුවා. කියාගන්න බැරි හැඟීම් ගොන්නක් පෙම්වතාගෙ හිතේ හිර වුනා. කතාව අවසානයේ දෑසින් සට සට ගා කදූලූ වැටෙද්දි පෙම්වතා තම පෙම්වතියගේ සොහොන් කොත ලඟ දණින් වැටුනා.

 Dear you,

I hate
...you.
...myself for that stupidity which you also took the wrong way.
...you that you made the decision to part away.
...that you belong to someone else.
...myself for never telling you how I feel.
...us.

I love
...you.
...you for everything you are.
...the memories you created with me.
...us.

I miss
...you.
...the way you smile.
...our long conversations.
...our love after fights
...our bunks and those movies and shopping at DP mall.
...us

I hate you. I love you. I miss you...
-Me

පාන් ගෙඩිය

ඇය සෑම දිනකම තමා කෑම සඳහා පුච්චා ගන්නා පාන් ගෙඩියට අමතරව තවත් අමතර පාන් ගෙඩියක් පුච්චා එය නිවසේ ජනෙල් පඩිය මත තබන්නට පුරුදුව සිටියේ ඒ අසලින් පාරේ යන බඩගිනි අයෙකුට එය ආහාරයක් වේවා යන ප්‍රාර්ථනාවෙනි.

 ඒ අසලින් ගමන් ගත් විරූපි වකුටු ගැසුණු මිනිසෙකුද පුරුද්දක් සේම ඇය මෙසේ තබන පාන් ගෙඩිය රැගෙන යන්නට පුරුදු වූවා. නමුත් ඔහු කිසිදිනෙක ඇයට ස්තූති කරන්නට සිතුවේ හෝ නෑ. ඔහු කල එකම දේ නම් එසේ පාන් ගෙඩිය රැගෙන පිටව යන අතරතුර මෙසේ පැවසීම පමණයි. ''උඹ කරන නරක උඹ ගාවම ඉතිරිවේවි, ඒත් උඹ කරන හොඳ ආයෙත් නුඹව සොයාගෙන එනවා'' 

මෙසේ සෑමදාම ඇය සාදා තබන පාන් ගෙඩිය රැගෙන යන මේ විරූපි මිනිසා ඇයට කිසිදිනෙක ස්තූති නොකිරීම ගැන ඇයට දිනෙන් දින ඇති වුනේ කෝපයක්. දිනක් ඇය ඒ තරහා අවසන් කරන්න සිතුවා, ඇය දෙවනුව පුච්චන පාන් ගෙඩියට වස එකතු කොට ජනෙල්‍ පඩිය මත තැබුවා. ඒත් මොහොතක් යෑමට මත්තෙන් ඇය මේ කරන්නට යන පාපය ගැන ඇයට සිහියට නැඟුනා. වහාම ඒ පාන් ගෙඩිය ඉවත්කොට ඇය තම කෑම සඳහා පුච්චාගත් පාන් ගෙඩිය ජනෙල් පියන මත තැබුවා. වෙනදා මෙන්ම විරූපි මිනිසා පැමිණ එය රැගෙන යන්නට වුනා. ඒ වගේම තම පුරුදු වදන් වැළ පැවසීමටද ඔහු අමතක කළේ නෑ. ''උඹ කරන නරක උඹ ගාවම ඉතිරිවේවි, ඒත් උඹ කරන හොඳ ආයෙත් නුඹව සොයාගෙන එනවා'' 

 ඇය මෙසේ පාන් ගෙඩියක් පුළුස්සා තබන සෑම දිනෙකම ඊට සති ගණනකට පෙර නිවසින් බැහැරව ගොස් අතුරුදන් වූ තම එකම පුතා ආරක්‍ෂා කර දෙනමෙන් දෙවියන් යදින්නටද පුරුදුව සිටියා. එදිනම ඇය තමාහට නැවත පාන් ගෙඩියක් පුළුස්සා ගැනීමට සැරසෙද්දීම ඇයගේ නිවසේ දොරට යමෙකු තට්ටු කරන්නට වුනා. දොර හැර බැලූ ඇයට තම දෙනෙත් අදහා ගත නොහැකි වුනා, තම එකම පුතු ඉතාමත් දුර්වල තත්ත්වයෙන් දොර අසල සිටිනු දුටු ඇය වහාම ඔහු වත්තන් කරගෙන ඇඳ වෙත රැගෙන ගියා. එවිට ඔහු සෙමින් තමාට වූ අකරතැබ්බය විස්තර කරන්නට වුනා.

 ''මම එදා කැලය මැදින් යමින් සිටියදී කැලයේ වූ වළක් තුලට මම ඇද වැටුනා. දවස් 2ක් විතර මම සිහි නැතිව ඉන්නට ඇති. මගේ කකුලේ වූ තුවාලය නිසාම මට ඒ වළෙන් ගොඩ එන්නට නොහැකි වුනා. දින කිහිපයක් මම බේරා ගන්නා ලෙස කෑ ගසමින්, කෑමක් නැතුව සිටිද්දී ඒ අසලින් ගිය විරූපි වකුටු මනුස්සයෙක් මට පාන් කැබැල්ලක් වළ තුළට දමා යන්නට වුනා. ඔහු මේ විධියට මේ දින ගණන පුරාවටම මාහට තම පාන් ගෙඩියෙන් කොටසක් දුන්නා. අදත් ඔහු මට තමාගේ පාන් ගෙඩියෙන් කොටසක් වෙනදා මෙන්ම දුන්නා, ඒක කාලා මම අමාරුවෙන් එල්ලී වළෙන් ගොඩට ආවා. 

ඒ මනුස්සයා නැති වෙන්න අද මම මැරිලා අම්මේ.''

 ඇයට මේ කතාව ඇසෙද්දී තම ගත වාරු නැතිව ගියා. ඇස් වල කඳුලු පුරවා ගත් ඇය අද තමා කරන්නට ගිය දෙයින් තම පුතුගේ ජීවිතයද අහිමි වන්නට තිබූ බව සිතන්නට වුනා. ඒ සමඟම ඇයට අර විරූපි මිනිසාගේ වදන් මතකයට නැඟුනා. ''උඹ කරන නරක උඹ ගාවම ඉතිරිවේවි, ඒත් උඹ කරන හොඳ ආයෙත් නුඹව සොයාගෙන එනවා'' ඉතිං යාලුවනේ ඔයාලත් පුළුවන් තරම් අන් අයට උපකාර කරන්න. අන් අයට හොඳම කරන්න. එයින් පෙරළා කිසිවක් ඔවුන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නට එපා.

කෝපි කෝප්පය

   වසර ගණනකට පසු මිතුරන් කිහිපදෙනෙකු නැවත එකතු වීමට සිතුවේ තම විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතය තුළ ප්‍රියතම මහාචාර්යවරයා මුණගැසීමට යාමටයි. ඔවුන් ඒ වන විටත් සමාජයේ උසස් යැයි පිළිගන්නා ආයතන වල ඉහළ පෙළේ රැකියාවන්හි නිරත වූවන් වුනා. මෙලෙස මහාචාර්යවරයා මුණ ගැසීමට ගිය ඔවුන් කලකට පසු හමුවූ ඔවුන් ගේ ප්‍රියතම මහාචාර්යවරයා සමඟ දොඩමළු වන්නට පටන් ගත්තා. 

 “ඉතිං දරුවනේ, දැන් කොහොමද ඔයාලගේ ජීවිත? පෙනෙන විධියට නම් හැමෝම බොහොම හොඳ ජීවිත ගත කරනවා වගෙයි.” 

මහාචාර්යවරයා ගේ මේ ප්‍රශ්නයට ඔවුන් හැම දෙනාමා පාහේ ලබා දුන්නේ එකම ආකරයේ පිළිතුරු.

 එක් අයෙක් රැකියාවේ ඇති කාර්යබහුල බව ගැන කණස්සල්ලෙන් කත කරද්දී තවත් අයෙකු රැකියාව නිසා තමාට මානසිකව ඇතිවී ඇති පීඩනය ගැන කතා කරන්නට වුනා. ඒ හැම අයෙකුම පාහේ තම ජීවිතය ගැන තෘප්තිමත් බවකින් කතා කළේ නෑ. 

හොඳින් ඔවුන්ට සවන් දුන් මහාචාර්යවරයා තම අතීත සිසුන්ට කෝපි කෝප්පයක් සංග්‍රහ කිරීමට මුළුතැන් ගෙය වෙත පැමිණියා. වතුර උණුවන තුරු ඔහු කලේ මැටි, ප්ලාස්ටික්, වීදුරු, රිදී, රත්රන් ආලේපිත ආදී විවිධාකාර කෝප්ප කිහිපයක් බන්දේසිය මත තැබීමයි. ඒ හැම එකකටම කෝපි වත්කළ ඔහු බන්දේසිය ගෙන ගොස් මිතුරන් ඉදිරියේ තබා කෝපි කෝප්පයක රස බලන්න යැයි ආරධනා කරා. සිසුන් හැම අයෙකුම කෝපි කෝප්පයක් තම අතට ගන්නා තුරු ඉවසිල්ලෙන් බලා සිටි මහාචාර්යවරයා ඔහුගේ හඬ අවධි කලා. 

“දරුවනේ, පේනවද ඔයාලා තෝරාගත් කෝප්ප සහ බන්දේසියේ ඉතිරිව ඇති කෝප්ප වල වෙනස. ඔබ සියළු දෙනා වටිණාකමින් වැඩි කෝප්ප ඔබගේ අතට ගන්නට උත්සුක වුනා, ඒ වගේම දැන් බන්දේසියේ ඉතිරිව ඇත්තේ මැටි, ප්ලාස්ටික් වගේ ඉතාම අඩු වටිණාකමින් යුත්, ඉතා සරළ කෝප්ප කිහිපය පමණයි. ඒත් ඇත්තටම ඔබ සිතන්නට තිබුණේ කෝප්ප ගැන නොවේ, ඒ තුළ ඇති කෝපි ගැනයි. ඔබ කළේ වටිණා කමින් වැඩි කෝප්පයක් තෝරා ගන්නට උත්සුක වන ගමන් අන් අය ගත්තේ කුමන කෝප්පයදැයි බැලීම පමණයි. 

ජීවිතයත් මේ කෝප්ප ඇතුළේ තියෙන කෝපි වගේ නම් සමාජයේ ඔබේ තරා තිරම, රැකියාව, මුදල් කියන දේ කෝප්ප වගේ. ඒවා ජිවිතය දරා සිටින්න උපකාරී වනවා මිසක් ජීවිතය නෙවෙයි. මොන කෝප්පයක් තුළ තිබුනත් කෝපි එකේ රස වෙනස් නොවෙනවා සේම ජීවිතයත් ඒ ලෙසමයි. ඒත් ඔබ හැම දෙනාම කෝප්ප ගැන සිතද්දී කෝපි එකේ නියම රස රස විඳින්න අමතක වුනා. කෝප්ප වලට ඔබේ ජීවිතය පාලනය කරන්න නොදී කෝපි රස අද සිට නියම ලෙස රස විඳින්න.