අඳුරු රැයක සොරාගත් තම ජීවිතය සොයා ගිය ඇලිසන්

දකුණු අප්‍රිකවේ පෝට් එලිසබෙත් නගරය ගිම්හානයේ උණුසුමින් පිබිදී වෙරළබඩ විනෝදකාමී රසවතුන්ට පාරාදීසයක් මැව්වේය. ඇලිසන්ද සිය මිතුරියන් සමග වෙරළෙහි වැතිර සිටියාය. ඈත දියඹට යොමු වූ නිල්වන් දෑස් දෙස බලා සිටි  මිතුරියන් ඇලිසන්ගේ සුරූපී බවට විහිලු කළහ. සැහැල්ලුවෙන් සිනාසුන ඇය සියල්ලන්ගෙන්ම සමුගෙන තම වාහනයට නැග අසුන් ගත්තාය. ඵ් 1994 දෙසැම්බර් 18 දින හවස් වරුවේය. වසාගත් අඳුර අතරින් වාහනය පදවාගෙන ගිය ඇලිසන් තම ජීවත් වෙන නිවාස සංකීර්ණය ලඟදී වාහනයේ වේගය අඩු කළාය. සිය මවට රැගෙන ආ මල් පොකුරද අතැතිව ඇය දොර හැරියාය. පිහියක් දෙපසට වනමින් ඇයගේ ගමන් මඟ හරස් කරමින් නැවතත් ඇය වාහනයට තල්ලු කළේ කලු හැඳගත් පුද්ගලයෙකි. කැරලි ගැසුනු කෙස් සහිත විරූපී මුහුණක් ඇති ඔහුගේ ඇස් තර්ජනාත්මක විය. ඇය රියැදුරු අසුනින් යාබද අසුනට තල්ලු වී ගියාය. අවට කිසිවෙකු පෙනෙන්නට නැත. ඔහු අත  ලෙලෙන පිහියකි. ඔහු වාහනය පන ගැන්වූ පසු කතා විලාසය වෙනස් විය.

'බය වෙන්න එපා මගෙ ටී.වී එකයි වීඩියෝ එකයි හොරු අරන් ගිහින්. ඒක හොයා ගන්න වාහනයක් විතරයි මට ඕනා' ඔහු කීවේය. සන්සුන් වන්නට උත්සාහ කරමින් ඇය කතා කළාය.

'මට හරි මහන්සියි ගෙදර යන්න ඕනෙ. ඇයි මාව තියල වාහනය ගෙනියන්නෙ නැත්තේ. වැඩේ කරගෙන ගෙනැත් දෙන්න'

'නෑ.. ඔයත් එක්ක යන එක හොඳයි' ඔහු සන්සුන්ව පිළිතුරු දුන්නේය. නගරය පසු කරනතුරු සමාන්‍ය කතාබහේ යෙදුනේය.

ඔයාගේ නම මොකක්ද? ඔහු දයාන්විතව ඇසුවේය.

සුසාන් ඇය ආරකෂිත වීම සඳහා බොරුවක් කීවාය. ඇයට වාහනයෙන් පිටතට පනින්නට සිතුනද ඉන් විය හැකි අනතුර සිහි විය. සමහර විට එවන් උත්සාහයකදී මොහු දරුණු විය හැකි බවද ඇයට සිතුනි. නගරයෙන් ඈත් වන විට ඇයට සහයට හෝ කිසිවෙකු නැතිවේ. පාදඩයන්ගෙන් නොඅඩු රාත්‍රී සමජශාලාවක් ඉදිරිපිට නැවැත්වූ වාහනයට තවත් මිටි, තරබාරු මිනිසෙකු නැග්ගේය. ඔයුද කලු ඇඳුමෙන් සැරසී සිටි බව ඇලිසන් දුටුවාය.

'මේ මගේ යාලුවා' සුසාන් ඇලිසන් පැහැරගෙන යන්නා තරබාරු මිනිසාට කීවේය.

හෙලෝ.. කී ඔහු නැතිවූ බඩු භාණ්ඩ ගැන සාකච්ඡා කළේය. අපහසුවෙන් සවන් දී සිටි ඇලිසන්ට වාහනය වෙරළ බඩ පටු මාවතකට හරවද්දී භයන්කරත්වයේ විදුලියක් ඇයගේ සිරුර පුරා දිව යනු දැනුණි.

ඇලිසන් පැහැරගෙන යන්නේ ෆාන්ස්  ටොයිට් නම් වූ දෙහැවිදිරි පුතෙකුගේ පියෙකි. ඔයුගේ වයස 26කි. නමුත් තිරිසන් ලිංගිකාශාවන් නිසා ඔහු සිරගත වූවෙකි. දස මසකට පෙරද දහනව හැවිදිරි පාසල් ශිෂ්‍යාවක දූෂණය කිරීම හේතුවෙන් රක්ෂිත සිරගත වූවද, පසුව නිදහස ලැබී තිබේ. ඉන් පසුවද 21ක් වියැති විවාහක කාන්තවක් දූෂණය කළේ කෲගර් නැමැත්තෙකු සමගිනි. තමා ගැබිණියක කියමින් බැගෑපත් වූවද ඔවුහූ ඇයට අනුකම්පා නොකළහ. මෙය පැමිණිලි කළහොත් ඇයද දරුවාද මරා දමන බවට තර්ජනය කිරීමට ඔවුහූ අමතක නොකළහ. පැය කිහිපයකට පසු දෙදෙනාම පොලිසියේ අත්ඩංගුවට පත්වූවද අධිකරණයේ කුමන හෝ දුර්වලතාවයක් හේතුවෙන් ඔවුනට නැවත නිදහස ලැබුණි.

   ඔවුන්ගේ ඊළග ඉලක්කය වූයේ ඇලිසන්ය.  පාලු පාරක වාහනය නැවතූ ටොයිට් ලයිට් නිවන ලෙස ඇලිසන්ට ආචාරශීලීව කීවේය. ඇය කීකරු වූවාය.

දැන් මොකද කරන්න යන්නේ? ඇය ඇසුවාය.

ඇයි අපි එක්ක ගහගන්නද? ටොයිට් ඇසුවේය.

නෑ... ඇලිසන් වහා කීවාය. හඳ එළියෙන් ටොයිට්ගේ මුහුණේ සෑම ඉරියව්වක්ම ඇලිසන් දුටුවාය. කෲගර් වාහනයෙන් බැස එළියේ සිටිද්දී ටොයිට් වාහනයේදීම ඇලිසන් කෙළිබඩුවක් කර ගත්තේය. ඉන් පසුව කෲගර් තමන්ගේ වාරය ලබා ගත්තේය.

මේ ශරීරය මිසක් මම නොවෙයිනේ. ඇලිසන් ඉමහත් වේදනාවෙන් සිතුවාය. සුලු මොහොතකට පසු කෲගර් රථයේ බොනට්ටුව මත හිඳගෙන සිටියේ දිග පිහියක්ද අතැතිවය.

පොලීසියට යනවද? ටොයිට් ඇසුවේය.

නෑ... ඇලිසන් වහා කීවාය. මම මගේ දෙමව්පියෝ මේක දැනගන්නවාට කැමති නෑ. ඔය බොරු කියන්නේ. අපට විශ්වාස කරන්න බෑ. කෲගර් සන්සුන්ව කීවේය. ඔහු තම දඩයම් පිහිය දෙපසට වනමින් අමුතු ක්‍රීඩාවක යෙදුනේය. එහි මුවහත් තලය සඳ එළියට විලිස්සමින් දිලිසුණේය. ක්ෂණයකින් ටොයිට් කෲගර් දෙසට හැරුනේය.  මොකද උඹ කියන්නේ... නාකි නික් මොනවා කරන්නද කිව්වේ?.. මඳ නිහඬතාවයකින් පසු කෲගර් කතා කළේය. එයා කියන්නේ මරන්න කියලා.  ජීවිතයට සමුදෙන්නට කාලය පැමිණ ඇති බව අවබෝධ විය. ටොයට් පිහිතලය ඇගේ බෙල්ලට තබා එහාටත් මෙහාටත් ඇතිල්ලුවේය.

අනේ මාව මරන්න එපා. ඇය ආයාචනා කළාය.

බෙල්ල සීරීගෙන යද්දී ටොයට් සිනාසුණේය. 'බොහොම කණගාටුයි' ක්‍රමයෙන් ඇලිසන් දුර්වල විය. මේ නරුම තිරිසන් මිනිස්සු ඇයගේ නිරුවත් සිරුර වාහනයෙන් එළියට ඇද කසල ගොඩට තල්ලු කළහ.

'මැරිලද?' කෲගර් ඇසුවේය. ටොයට් ඇයගේ අප්‍රාණික සිරුර අසලට ගොස් ඔහු අත වූ උල් පිහියකින් ඇයගේ උදරයට ඇන්නේ උමුතු වූවෙකු ලෙසිනි. ඇයගේ එක් පාදයක් ගැහෙනු දුටු කෲගර් ඇලිසන්ගේ බෙල්ල හරහා තම දඩයම් පිහිය ඇතිල්ලුවේය. ඔවුහු ඇගේ බෙල්ල දෙපසට හරවමින් මහ හඬින් සිනාසුණහ.   නමුත් මේ අමානුෂික ක්‍රියාවෙන් ඇලිසන්ගේ හුස්ම හිරවීම මදකට පමා විය. වාතය පෙනහලු දක්වා ගමන් කිරීම නැවත ඇරඹුණි. මඳක් සිහිය ලැබුනද ඇය නිහඬව සිටියාය. කැපුම් තුවාල සිරුර පුරා තිබුණද  'මගේ මරණය දැකල මුන්ට සතුටුවෙන්න දෙන්නනම් බැහැ' ඇය සිතා ගත්තාය. තමාගේ වාහනයේ වූ බෑගය එළියට විසිකරන ශබ්දය ද වාහනය පණ ගන්වන හඬ ද  ඇය අසා සිටියාය. ඔවුන් ගිය වහාම ඇය පොළවේ ෆ්‍රාන්ස් සහ ටීන්ස් යන නම් සටහන් කළාය. ඔවුන්ගේ මුවින්  එම නම් කිහිපවරක් කියවෙනු ඇයට මතකය. ඇය මියැදෙන්නේ නම් ඔවුන් කෙසේ හෝ දඬුවම් ලබන බව ඇය දැනගත යුතුය.

'මාමා මං ඔයාට ආදරෙයි' නැවත ඇය පොළවේ ලීවාය. තම පියාගෙන් වෙන්වී ඇය හදාගත් අයුරු ඇයට චිත්‍රපටයක් මෙන් පෙනෙන්නට විය. ඇය ඇදී තම බඩු බාහිරාදිය ඉවතලූ ස්ථානයට ළඟා විය. ඇයගේ ඇඳුමක් ගෙන ලේ ගලන උදරය වසා ගෙන තව තවත් පාර දෙසට බඩ ගෑවාය. මීටර් පහළොවක් පමණ දුර බඩ ගාගෙන ගිය ඇය සිහි විසඥ වූවාය. නැවත වරින් වර සිහි ලබමින් ඇය සිත ශක්තිමත් කරගන්නට උත්සාහ කළාය. තවත් මීටර් පනහක් පමණ ඇදී ගිය ඇය ප්‍රධාන මාර්ගයට ආසන්න විය. වාහන ශබ්ධයක් ඇසෙනතුරු ඇය අසා සිටියාය.

                                                                     ..........

ටියාන් එලීඩ් පශු වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයෙකි. ඔහු තම මිතුරන් සමඟ සාදයකට සහභාගි වී වාහනයේම මඳක් නිදි සුව වින්දාය. පසුව මිතුරන් පැමිණි වාහනයට පිටුපසින් නිවස බලා ගමන ඇරඹුවේය. මඳ දුරක් අඳුර කපා ගෙන යන අතර ඉදිරි වාහනය මඳක් නවතනු ඔහු දුටුවේය. ඔහුද මඳක් නවතා බලා සිටියේය.

'ඒයි අතන කවුද වැටිලා ඉන්නවා. මිතුරන් ඔහු වෙත පැමිණ කීහ. ටියාන් වහාම දුවගොස් ඇය සෝදිසි කළද ඇය මිය යමින් තිබූ බැවින් ඔහු කළ යුත්තේ කුමක්දැයි මඳක් සිතුවේය. පසුව ඔහු ඇයගේ නාඩි බැලුවේය. බෙල්ලෙන් ගලා යන රුධිරය නවත්වන්නට ඇය ඔහුගේ අත බෙල්ලට තබා තද කළේය.

'ඔයාට සනීප වේවි' ඔහු කීවේය. ඉන්පසු ඔහු තම ජංගම දුරකතනයෙන් ගිලන් රථයක් වහා එවන ලෙස රෝහලට දැන්වීය.

'ඔයාට ඇහෙනවද?' ඔහු ඇලිසන්ගෙන් ඇසුවේය. ඇය සිය අතින් කළ සංඥා ඔහු වටහා ගත්තේය. මෙය කළ පුද්ගලයන් ඇය හඳුනයි. ඇයට දෙනෙත් පියා ගන්නට ඉඩ නොදුන් ඔහු සංඥා මඟින් ඇය හා කතා කළාය.

ඇයව ගිලන් රියට ගැනීමට සේවකයන්ට සහාය වූ ඔහු ඇය සමඟ රෝහලට ද ගියේය. ඒ වනවිට සිය ශරීරයෙන් අඩක් විතර රුධිරය ගලා ගොස් තිබිණ. සේලයින් හෝ රුධිරය ශරීර ගත  කරන්නට ඇයගේ එකදු රුධිර නාලයක් සොයා ගත නොහැකිව හෙදියන් වෙහෙසට පත්වෙදිදී,

'දැන්නම් එයාට මැරෙන්න දෙන්න බැහැ මෙච්චර දුරක් ඇවිල්ලත්..' ඔහු වහා ඉදිරිපත් වී වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ඔහු ලත් දැනුම තුලින් ඇයගේ අප්‍රාණික රුධිර නාලයක් හරහා ඉඳිකටුව ඇතුලු කළේය.

පෝට් එළිසබෙත් රෝහලේ වෛද්‍යවරුන් හෙදියන් සියලු දෙනාගේ ඉමහත් ස්ංවේගජනක හැඟීම් වචනයට ප්‍රකාශ  නොකෙරිණි. උදෑසන හතරට වෛද්‍ය වොල්ඩියා ඇන්ජලිව් රෝහලට ළඟා විය. ඔහු තම ශල්‍ය වෛද්‍ය වෘත්තිය තුළ දුටු ඒ සා මහත් බරපතල තුවාල ලැබූ ප්‍රථම රෝගියා ඇය විය.

ඇත්තටම ඇය සුව වේවිද? ඔහු තමාගෙන්ම ඇසුවේය. පැය හතරක් පුරා වෛද්‍ය වොල්ඩියා ඇලිසන්ගේ දෙපලු වූ තයිරොයිඩ් ග්‍රන්ථිය සකස් කළේය. ස්වාස නාලයේ එක් ඝණ ප්‍රදේශයක් පමණක් පිහි තලයෙන් බේරී තිබුණි. ඇය කෙසේ ජීවත් වූවාදැයි වෛද්‍යවරයා විමතිය පළ කළේය. ඇයගේ බඩවැල් හරහා කැපුම් තුවාල විසිපහක් තිබුණි. මුත්‍රාශය දෙකොටසකට බෙදී තිබුණි.

උදෑසන පහට ඇලිසන්ගේ මවට දුරකතනයෙන් ලැබුණේ සුබ පණිවුඩයක් නොවේ. ඇය සිතාගෙන සිටියේ තම දියණිය යහලුවන්ගේ නිවසක නවතින්නට ඇති බවයි.

'අපි තවම ඔපරේෂන් එක කරනවා' වෛද්‍යවරයෙක් ඇයට කීවේය.

ඇලිසන්ගේ මව රෝහලට යන විට ඇලිසන් දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ඔක්සිජන් බට සහ යන්ත්‍ර කිහිපයක ආධාරයෙන් ජීවිතය සොයමින් සිටියාය.

'හලෝ.. බබා මම ඔයාගේ මමී' ඇලිසන් දෙනෙත් හැරියාය.

'මමී මට මේක කරපු උන් පොලිසියට ගේන්න ඕන' ඇය කීවාය.

සවස එකට පමණ පොලිස් නිළධාරියෙක් ඇලිසන්ගේ යහන අසල හිඳ අපරාධකරුවන්ගේ සේයාරූ පෙන්වමින් ඇයට අපරාධකරුවන් හඳුනාගන්නට උදව් කරමින් සිටියේය. එම ඡායාරූප අතර ටොයිට්ගේ රුවද විය. නමුත් කෲගර්ගේ ඡායාරූපයක් නොතිබුණි. ඇය ඔහුගේ හැඩරුව පිළිබඳව ඉතා පැහැදිලිව තොරතුරු ලබා දුන්නාය. ඇලිසන්ගේ වාහනය මහ මඟ දමා ගොස් තිබී පොලීසියට හමුවිය. පසුදින උදෑසන පොලීසිය දෙදෙනාම එකවර අත්ඩංගුවට ගත්තේ දඩයම් පිහියද සමඟිනි.

'ඔබ දෙදෙනා කාන්තාවක් දූෂණය කරලා ඇයට දරුණු ලෙස තුවාල කරමින් මරන්න උත්සාහ කරල තියෙනවා.'

ටොයිට් පුදුමයට පත් විය. 'එහෙනම් එයා ජීවතුන් අතර' සියල්ල පාපොච්චාරණය කරන්නට ඔවුනට සිදුවිය. අසීමිත වේදනාවන් දරා ගනිමින් ඇය වේගයෙන් සුවය ලබමින් සිටියාය. දින පහළොවකට පසු ඇය රෝහලින් නිවසට ආවාය. ඇයට තවත් සටනක් ජය ගන්නට තිබුණි. තමා විනාශ කළ පුද්ගලයන්ට මුහුණ දෙන්නට ඇයට විශාල ශක්තියක් අවශ්‍ය විය.

1995 ජූනි 12 වැනි දින ඇලිසන් සාක්ෂි කූඩුවට නැග්ගාය. එය පෝට් එලිසබෙත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයයි. ඇයගේ බෙල්ලෙහි වූ රක්ත වර්ණ කැළල නිහඬව බොහෝ දේ කියද්දී ඇය කතා කළාය. පුරා සති අටක් ඇය තමාට තත්පරයක් පාසා සිදු වූ සියල්ල විස්තර කළාය. ටොයිට් සහ කෲගර් ට මරණීය දණ්ඩනය නියම විය. ඇලිසන් ඇය වෙනුවෙන් ඉටුකල සාධාරණය වෙනුවෙන් අධිකරණයට ආචාර කළාය.

වසර දෙකකට පසු ආදරයෙන් බැඳුණ ඇය ටේනියා බෝතා හා විවාහ වූවාය. රොටරි පදනම විසින් ඇයගේ විස්මිත ධෛර්ය වෙනුවෙන් ඇයට උපහාර දැක්වූ අතර ටියාන් වෛද්‍ය ශිෂ්‍යා හටද ඔහුගේ මිනිස්කම වෙනුවෙන් උපහාර පුදනු ලැබීය. ඔවුන් ලැබූ දඬුවම මා ලැබූ ඉහළම ජයග්‍රහණයැයි ඇය අදටත් පවසයි.

ප්‍රකාශ කල ආදරය

 ඔහු අවසානයේ ඇයට තම ආදරය ප්‍රකාශ කල අතර ඇය එක විටම එය ප්‍රතික්‍ෂේප කලා. නමුත් කිසිම අසතුටින් තොරව නැවතත් මිතුරන් වෙත පැමිණි ඔහුගේ හැසිරීම දැක මිතුරන් පුදුමයට පත්වුණා.

''පුදුමයිනේ මචෝ, උඹට ඒකි බෑ කියලත් උඹ කොහොමද ඔහොම සතුටින් ඉන්නේ?''

එවිට ඔහු මද සිනහවක් මුවඟට නඟා ගනිමින් මෙසේ පැවසුවා...

''ඇයි මම දුක් වෙන්නේ? මට නැති වුනේ මට ආදරේ නොකරන කෙනෙක්. ඒත් එයාට නැති වුනේ එයාට ආදරේ කරන කෙනෙක්''

මේක කියවන ඔබ කවුරුම හරි ආදරෙන් පරාද වෙලා දුක් විඳිනවා නම් සැමවිටම මතක තබා ගන්න, ඔබේ ආදරය විඳින්නට ඔහු හෝ ඇයට පිං මද වූ බව...

A Letter from "Mom n Dad"..

My child,

When I get old, I hope you understand 'n have patience with me
In case I break the plate, or spill soup on the table because I’m losing my eyesight, I hope you don’t yell at me.
Older people are sensitive, always having self pity when you yell.
When my hearing gets worse 'n I can’t hear what you’re saying, I hope you don’t call me ‘Deaf!’
Please repeat what you said or write it down.

I’m sorry, my child.
I’m getting older.
When my knees get weaker, I hope you have the patience to help me get up.
Like how I used to help you while you were little, learning how to walk.
Please bear with me, when I keep repeating myself like a broken record, I hope you just keep listening to me.
Please don’t make fun of me, or get sick of listening to me.

Do you remember when you were little 'n you wanted a balloon? You repeated yourself over 'n over until you get what you wanted.
Please also pardon my smell. I smell like an old person.Please don’t force me to shower.
My body is weak.
Old people get sick easily when they’re cold. I hope I don’t gross you out.

Do you remember when you were little? I used to chase you around because you didn’t want to shower.
I hope you can be patient with me when I’m always cranky. It’s all part of getting old.
You’ll understand when you’re older.
'n if you have spare time, I hope we can talk even for a few minutes.
I’m always all by myself all the time, 'n have no one to talk to.
I know you’re busy with work.
Even if you’re not interested in my stories, please have time for me.

Do you remember when you were little? I used to listen to your stories about your teddy bear.
When the time comes, 'n I get ill 'n bedridden, I hope you have the patience to take care of me.
I’m sorry if I accidentally wet the bed or make a mess.
I hope you have the patience to take care of me during the last few moments of my life.
I’m not going to last much longer, anyway.
When the time of my death comes, I hope you hold my hand 'n give me strength to face death.

& don’t worry..
When I finally meet our creator, I will whisper in his ear to bless you. Because you loved your Mom 'n Dad.
Thank you so much for your care.
We love you. ! ♥

උපුටා ගෑනීම - facebook -  HithataWadinaEka

ආදරණියයන්

මේක ජපානයේ සිදුවුණ සත්‍ය සිදුවිමක්ලු.... හැමෝම මෙය කියවිය යුතුයි..
සාමාන්‍යයෙන් ජපානයේ නිවාස වල ලි බිත්ති 2 අතර හිඩැසක් තියෙනවා.නිවසක් අලුත්වැඩියා කරන්න කවුරුන්හෝ බිත්තියක් කඩපු අවස්ථාවක මේ හිදසේ කටුස්සෙක් හිරවී ඉදල තියෙනවා.... උගේ කකුලක් පිටතින් ගහපු ඇනයකට සිරවී තිබුනා.

ඔහු මෙය දුටුවාම දුකට සහ කුතුහලයට පත උනා. මේ නිවාස අවුරුදු කට කලින් නිමවූ එකක් නිසා සතා එතෙක් කලක් ජිවත් උනේ කොහොමද කියලා ඔහු මවිත උනා.

කළුවර බිත්තියක් තුල අවුරුදු 10ක්! එක පියවරක් හෙල්ලෙන්නේ නැතිව..සිදුවිය නොහැක්කක්..!!

ඔහු තමාගේ කාර්යය නවතා සතා නිරීක්ෂණය කරන්න පටන් ගත්තා.පසුව ඔහු දුටුවා තවත් කටුස්සෙකු කෑම රැගෙන විත් හිරවී සිටින සතාට දෙන අයුරු..ඔහු මේ සිද්ධියෙන් දුකෙන් ගල් ගැසී ගියා.ඇනයේ සිරවී සිටි සතාට තවත් සතෙකු අවුරුදු 10ක් රැකගත් අයුරු..සිතන්න, අවුරුදු 10ක් නොසිදෙන ෛධර්යයෙන්, බලාපොරොත්තු සිදනොගමින් ඔහු තමාගේ සහකරු රැකගත් අයුරු..

ඔබට එසේ කරන්න හැකිදැයි සිතන්න..

** "කරුණාකර ඔබගේ ආදරණියයන් තනිකර නොදමන්න. ඔවුන්ට ඔබව අවැසි විට......

   

උපුටා ගෑනීම - facebook -  HithataWadinaEka

I wish you enough...‏

Recently I overheard a mother and daughter in their last moments together at the airport. They had announced the departure.

 

Standing near the security gate, they hugged and the mother said, 'I love you and I wish
you enough'.

The daughter replied, 'Mom, our life together has been more than enough. Your love is all I ever needed. I wish you enough, too, Mom'.

They kissed and the daughter left. The mother walked over to the window where I was seated. Standing there I could see she wanted and needed to cry. I tried not to intrude on her privacy but she welcomed me in by asking, 'Did you ever say good-bye to someone knowing it would be forever?'.

Yes, I have,' I replied. 'Forgive me for asking,
But why is this a f orever good-bye?'.

'I am
old and she lives so far away. I have challenges ahead and the reality is - the next trip back will be for my funeral,' she said.

'When you were saying good-bye, I heard you say, 'I wish you enough'. May I ask what that means?'.

She began to smile. 'That's a wish that has been handed down from other generations. My parents used to say it to everyone'. She paused a moment and looked up as if trying to remember it in detail and she smiled even more. 'When we said , 'I wish you enough', we were wanting the other person to have a life filled with just enough good things to sustain them'. Then turning toward me, she shared the following as if she were reciting it from memory.

I wish you enough sun to keep your attitude bright no matter how gray the day may appear.

I wish you
enough rain to appreciate the sun even more.

I wish you enough happiness to keep your spirit alive and everlasting.

I wish you enough pain so that even the smallest of joys in life may appear bigger.

I wish you enough gain to satisfy your wanting.

I wish you enough loss to appreciate all that you possess.

I wish you enough hellos to get you through the final good-bye.

She then began to cry and walked away.

They say it takes a minute to find a special person, an hour to appreciate them, a day to love them but then an entire life to forget them.

TAKE TIME TO LIVE...
To all my friends and 

 

Loved ones, 
I WISH YOU ENOUGH

 

Shoebox Story !!!

A man and woman had been married for more than 60 years.
They had shared everything. They had talked about everything.
They had kept no secrets from each other except that the little
Old woman had a shoe box in the top of her closet that she had
Cautioned her husband never to open or ask her about. 

For all of these years, he had never thought about the box, but
One day the little old woman got very sick and the doctor said
She would not recover.

In trying to sort out their affairs, the little old man took
Down the shoe box and took it to his wife's bedside.
She agreed that it was time that he should know what was
In the box. When he opened it, he found two knitted dolls
And a stack of money totaling $95,000.

He asked her about the contents.

'When we were to be married,' she said, ' my grandmother told me 
The secret of a happy marriage was to never argue. She told me that
If I ever got angry with you, I should just keep quiet and knit a doll.'

The little old man was so moved; he had to fight back tears. Only two
Precious dolls were in the box. She had only been angry with him two
Times in all those years of living and loving. He almost burst with
Happiness.

'Honey,' he said, 'that explains the dolls, but what about all of this money?
Where did it come from?'

'Oh,' she said, 'that's the money I made from selling the dolls.' 

►තරුණ නාවිකයා සහ මහලු පියා◄

ගොඩක් වෙහෙස වෙලා හිටිය තරුණ නාවිකයාව හෙදිය ඇද අසලට රැගෙන ආවා.

"මහත්මයා මෙන්න ඔබේ පුතා ආවා" ඇදෙහි වැතිර සිටි මහලු මිනිසාට හෙදිය මදක් උස් හඩින් කිව්වා. නමුත් මහලු මිනිසාගේ ඇස් දෙක විවෘත කරවා ගැනීමට ඇයට එය කීප වතාවක්ම පැවසීමට සිදු වුනා.

වැලදුන දරුණු හෘදයාබාධය නිසා විශාල වශයෙන් බෙහෙත් ලබා දෙනු ලැබූ මහලු මිනිසාට බොද වූ ඡායාවක් ලෙස ඇද අසල සිටි තරුණ නාවික සෙබලාව පෙනුනා.මහලු මිනිසා ආයාසයෙන් තම අත නාවිකයාගේ අත දෙසට ගෙන ආවා. තරුණ නාවිකයා තම ශක්තිමත් ඇගිලි වලින් මහලු මිනිසාගේ අත මිරිකුවේ මහලු මිනිසාගේ ශක්තිය හා ධෛර්ය වර්ධණය කරන නියාවෙන්.

මොහොතකින් පුටුවක් රැගෙන පැමිනි හෙදිය එය මහලු මිනිසාගේ ඇද අසල තබා වාඩි වෙන ලෙස නාවිකයාට සන් කලා. තරුණ නාවිකයා මහලු මිනිසාගේ අත අල්ලාගෙන ඔහුව ධෛර්යවත් කරන ආදරණීය වචන පවසමින් ඒ රාත්‍රිය පුරාම අවදියෙන් සිටියා. රැය පුරාම වරින් වර හෙදිය පැමිණ තරුණයාට විවේකයක් ගන්නා ලෙස පැවසුවත් ඇයට ඔහු කන් දුන්නේ නෑ.

රාත්‍රිය පුරා වාට්ටුව තුලින් කුමන ශබ්දය ආවත් ඒ කිසිම දෙයකට කන් නොදුන් තරුණයා මරණ මංචකයේ සිටින තම පියාට ආදරණීය වචන පවසමින් ඔහුව ධෛර්යමත් කරන ආකාරය ඇය දුටුවා. මහලු පියා කිසිවක් කතා නොකල අතර තම තරුණ පුතා අසල ඔහු සැනසීමෙන් තම මරණය ලගා වන තෙක් සිටින ආකාරය පෙනුනා.

පාන්දර යාමයේ මහලු පියා මිය ගියා. මහලු මිනිසාගේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ වූ අත සිරුර මතින් තැබූ තරුණයා හෙදිය අසලට ගොස් මේ බව දැනුම් දුන්නා. මරණය සම්බන්ධයෙන් කල යුතු රාජකාරී කටයුතු අවසන් කල හෙදිය තරුණයා අසලට පැමින පියාගේ මරණය පිලිබදව ඇයගේ කණගාටුව පල කලා.

මෙහිදී හෙදියට බාධා කල තරුණයා

"ඒ මිනිසා කවුද?" කියා හෙදියගෙන් විමසුවා.

විශ්මයට පත් වූ ඇය "ඒ ඔබගේ පියා" යැයි පැවසුවා.

"නෑ ඒ මගේ පියා නෙවේ මම ඔහුව මීට පෙර කවදාවත් දැක නෑ" තරුණයා පැවසුවා.

"එහෙනම් ඔබව ඔහුට හදුන්වා දුන් මොහොතේ ඇයි ඔබ ඒ බව ඔහුට නොකීවේ" ඇසුවේ විමතියෙන්.

"මට ඒ මොහොතේම තේරුම් ගියා කුමක් හෝ ලොකු වැරදීමක් සිදු වී ඇති බව..ඒ සමගම මට පෙනුනා ඒ මහලු මිනිසාට ඒ මොහොතේ තමන් ගේ පුතාව තදින්ම අවශ්‍ය බව,නමුත් ඔහුගේ පුතා ඒ මොහොතේ අසලක නෑ,ඔහුගේ අසාධ්‍ය තත්වය මත මා ඔහුගේ පුතා නොවන බව ඔහුට හදුනා ගැනීමට නොහැකි නිසාත්,ඔහුට ඔහුගේ පුතාව තදින්ම අවශ්‍ය නිසාත් මම ඔහුගේ පුතා ලෙස පෙනී සිටියා"

"මම අද මේ රෝහලට ආවේ විළියම් ග්‍රේ මහත්මයා හොයාගෙන.. ඔහුගේ පුතා යුද්ධයේදී මිය ගියා..මාව එව්වේ ඔහුට ඒ බව දන්වන්න"තරුණයා නොනවත්වා කතා කලා. "මිය ගිය මිනිසාගේ නම මොකද්ද?" අවසානයේ ඔහු ඇසුවා.

හෙදියගේ කදුළින් වැසී ගිය දෙනෙත් ඔහුගේ ප්‍රශ්ණයට උත්තර සැපයූවා. "ඔහුගේ නම විළියම් ග්‍රේ"

ජීවිතයේ කාට හෝ ඔබව අවශ්‍යම මොහොතේ ඔහු අසලින්ම සිටින්න ජීවිතය තරගයක් නොව චාරිකාවක් බව පමනක් සිතට ගන්න.

කළ පවු පළ දේ.....

අපි කාටත් තිබහ ඇති වෙනවා.....වතුර ඕනි වෙන්නේ මිනිසුන් වන අපිට පමණක් නොවේ..... ලෝකයේ ජීවත් වන ඕනෑම සතෙකුට බොන්න වතුර ඕනි.....
කවුරු හරි බොන්න වතුර ටිකක් ඉල්ලුවහම තමන් ලඟ තියෙන වතුර ටික හරි දෙන එක අපි කාගෙත් පුරුද්දක්. ඒත් එහෙමවත් නොදෙන අයත් ඒ අතරේ ඉන්නවා.පුංචි කාලේ අපේ ආච්චි කියනවා "පුතේ,කවුරුහරි බොන්න වතුර ටිකක් ඉල්ලුවොත් ඉක්මනට දෙන්න....බෑ කියන්න එපා....මොකද, බොන්න වතුර ඉල්ලපු කෙනෙක්ට වතුර ටිකක් දුන්නේ නැත්නම් එන ආත්මෙ උකුස්සෙක් වෙලා ඉපදෙයි...." කියලා....
ආච්චි එහෙම කියනකොට වතුර බොන්න විදියක් නැතිව උකුස්සා දුක් විඳින හැටි මතක් වෙලා අපිට ගොඩක් බය හිතෙනවා නේද.....
හැබැයි තිබහට වතුර ටිකක් ඉල්ලුවහම නොදුන්නු අයට මේ ආත්මෙදීම වෙන විපාක පෙන්නන මේ වීඩියෝව බැලුවහම ඊටත් වඩා බය හිතෙනවා නේද බලන්න....
බලලා මොකද හිතෙන්නේ කියලා comment එකකුත් දාන්න.....ඒ පවින් යාළුවොත් බේරා ගන්න

Everybody can change their personality

අපි හැමොටම අපේ කියලා අනන්න‍ය්‍ය තාවයක් තියෙනවා. ඒත් අද සමාජෙ තියෙන පාට පාට ලෝකෙට අපිව ගලපෙන්නැති තැන් ඕනා තරම් තියෙනවා. ඒ තැන් දැනගෙන හෝ නොදැන අපිත් වෙනස් වෙනවා. කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන්. ඒත් ඇත්තටම වෙන්නෙ සමජෙ අපිව නැති කරනවා. සමාජෙට ගැලපෙන රූකඩයක් බිහිකරනවා. ..... 

Story of a Boy, Who Considers himself useless but his Determination and Passion for his Love... Changes EVERYTHING ..!!!!!

Everybody can change their personality. 

..... my buddy comic movie. But its not comic. its talking to our heart

ආදරය, බොරුව සහ විශ්වාසය

එක දවසක් දෙවි කෙනෙක් ආදරේ කරන යුවලකට පුටුවක් තෑගි කරා.
ඉතිං ඔය පුටුවේ වාඩි වෙලා ඇත්තක් කිව්වොත් කොළ පාට බල්බයක් දැල් වෙනවා. බොරුවක් කිව්වොත් රතු පාට බල්බයක් දැල් වෙනවා.
ඉතිං මුලින්ම පෙම්වතා පුටුවේ වාඩි වුනා...
පෙම්වතිය : ඔයා මට ඇත්තටම ආදරේද?
පෙම්වතා : ඔව්! එහෙම කිව්ව ගමන් රතු බල්බය දැල්වුනා.
පෙම්වතිය : ආහ්, මම හිතන්නේ මොකක් හරි පුටුවේ වැරැද්දක් වගේ.
අපි ආයෙත් try කරමු. කියන්න, ඔයා මට ඇත්තටම ආදරේද?...
පෙම්වතා : ඔව්, සත්තකින්ම. මෙවර කොළ පාට බල්බය දැල්වුනා.
මොකද වුනේ කියලා හිතාගන්න බෑ නේද?
මුල්ම වතාවේ ඇය ආදරේද ඇසුවාම ඔහු ඇත්තටම ඇයට පිළිතුරු දුන්නේ ආදරයකින් නොවෙයි. ඔහු පැවසූ දේ බොරුවක්. නමුත් ඇය රතු බල්බය දැල්වුනාමත් ඔහු කෙරේ දක්වපු විශ්වාසය ඔහුට ඇය කෙරේ ඇත්තටම ආදරයක් ඇති වෙන්න තරම් හේතුවක් වුනා.
ඒ නිසයි දෙවැනි වතාවේ ඔහු පිළිතුරු දුන්නාම කොළ බල්බය දැල්වුනේ.

ඔබත් ආදරය කරන කෙනෙකු නම් 100% අනෙකාව විශ්වාස කරන්න. කිසිවිටෙකත් අනෙකා දෙස සැකයෙන් නොබලන්න. ඔබ 100% ක් විශ්වාසයෙන් ඔහුට හෝ ඇයට ආදරය කරන අතරේදීත් ඔහු හෝ ඇය ඔබට බොරුවක් කලහොත් ඔහුට හෝ ඇයට අනුකම්පා කරන්න. මොකද ඔහු හෝ ඇය යම් දිනෙක ඔබගේ ආදරය නැතිකර ගැනීම ගැන සිතා පසුතැවෙනු ඇත.

තාත්තගේ ආදරණීය උපන්දින තෑග්ග ♥

අවුරුදු 12ක පුන්චි දරුවෙක් එක දවසක් උදේ එයගේ තාත්තගෙන්
අහනවා

දුව - තාත්තී මගේ 15 වෙනි උප්න්දිනේ දවසට මොනාද දෙන්නේ

තාත්තා - තව කල් තියනවානේ මෑණික අපි බලමු

ඊට එයාගේ 15 වෙනි උපන්දිනේ ලගම තියෙද්දී දුව හද්සියේ අසනිප වෙනවා
ඉතින් ඒ තාත්තා දෑන ගන්නව දරුවට හදවතේ සිදුරක් තියන නිසා මිය යන බව

මෙක අහලා තාත්තට හුගාක් දුක හිතෙනවා
ඒත් තාත්තා එක පෙන්නනේ නෑ හිනාවෙලා දුව ලගට යනවා
දුව අහනවා තාත්තී එයාලා කියන්නේ මන් මෑරෙනවා කියලද
නෑ දුව ඔයා ජිවත් වෙනවා බලන්න්කෝ
දුගේ තාත්තී නේ කියන්නේ

ඉතින් එයගේ 15 වෙනි උපන්දිනේ දවසේ එයා ඔපරේශන් එකක් කරලා සනිප වෙනවා

එයාට හොදටම හොද වෙනවා

එයාගේ 15 වෙනි උපන්දින තෑග්ග විදිහ්ත පුන්චි ලියුමක් හම්බ වෙනවා

මගේ රත්තරන් චුටි දු... ඔයා දවසක් ඈහුවා නෙද 15 වෙනි උපන්දිනේට ඔයාට මොනාද දෙන්නෙ කියලා මම මගේ මුලු ජිවිතේම ඔයාට දුන්නා මගේ රත්තරන්. හිනවෙලා සතුටෙන් ඉන්න ඔයාගේ තාත්තී ඔයාට හුගාක් ආදරෙයී ...බුදු සරණයී

(ඈත්තටම ඒ තාත්තා එයාගේ දරුවට ඒ තාත්තා හදවත දීලා තිබ්බා)
මතක තියාගන්න තාත්තා කෙනෙක්ට දරුවා වෙනුවෙන් දෙන්න බෑරි දෙයක් නෑ

තාත්තගේ ආදරේ ඒ තරම් ආදරණියයී

මංගල මුදුව ඔබේ සිව්වන ඇගිල්ලට පැළදිමට හේතු

චීන උපුටා ගැනීමකට අනුව කියවෙන මෙම කථාව ඇතැම් විට ඔබ විශ්වාස නොකලත්, පහත සදහන් පහසු ක්‍රයාකාර කමෙහි යෙදීමෙන් එහි ඇති සත්‍ය අසත්‍යතාව ඔබටම තහවුරුවේවි...
මුලින්ම ඒ ඒ ඇගිල්ලෙන් කියවෙන අදහස හදුනා ගනිමු...
 

මහපට ඇගිල්ල - තම දෙමව්පියන්
දෙවන ඇගිල්ල - සහොදර සහෝදරියන්
මැද ගිල්ල - තමා පිලිබදව
සිව්වන ඇගිල්ල - ඔබේ සහකරු හෝ සහකාරිය
පස්වන ඇගිල්ල - දුදරුවන්
මංගල මුදුව සිව්වැනි ඇගිල්ලට පැළදිමෙ හේතුව පිලිබදව ඔබට සිතුනාද?

මුලින්ම ඔබේ දෑත් රුපයේ දක්වා ඇති පරිදි එකතු කර, ඇගිලි දක්වා ඇති දිශාවන්ට තබා ගන්න..(මෙහිදි මැද ගිල්ල නමා එකතු කර තමා දෙසට වන්නටද,සිව්වැනි ඇගිල්ල ඉදිරියට කර අගින් ස්පර්ශ වන ලෙසද තබා ඇත.)

දැන් ක්‍රියාකාරකම ආරම්බ කල හැකිය....

මෙහිදි ඔබ පහත සදහන් උපදෙස් ඇගිලි 5ටම භාවිතා කල යුතු අතර ඔබට එක වරකට වෙන්කල හැක්කේ එක් ඇගිල්ලක් පමණි..

මුලින්ම ඔබ එක්ව තබා සිටින මහපට ඇගිල්ල වෙන් කිරිමට උත්සාහ ගන්න ( අනෙක් ඇගිලි එලෙසම තිබෙන විටදී)- එසේ කිරීමට හැකිබව තහවුරුවෙවි..

මහපට ඇගිල්ල තම දෙමාපියන් වැනිය. ඔවුන් අපව ඇති දැඩි කරති,රුක බලා ගනිති අප සමගම ජිවත් වෙති. නමුත් වයසට යත්ම ඔවුන් කවර හෝ දිනක අප හැරදා යනු ඇත...


දැන් මහපට ඇගිල්ල නැවත එකතු කර,දෙවන ඇගිල්ල වෙන් කරන්න...එයද කල හැකි බව පෙනේවි..

දෙවන ඇගිල්ල තම සහෝදර සහෝදරියන් වැනිය. ඔවුන් කුඩාකල සිට අප සමග ඇති දැඩි වුවත්, මුහුකුරා යත්ම තමාගේම පවුල් ජීවිත ගොඩනගා ගත් පසු අප හැරයනු ලබයි...

දැන් ඔබේ සුලගිල්ල විවෘත කර බලන්න. එයද අනෙක් ඇගිලි එලෙසම තිබියදි ඔබට කල හැක..


සුලැගිල්ලෙන් තම දරුවන් ගැන කිය වෙන අතර, ඔවුන්ද ලොකු මහත්වී වැඩුනු පසු තමාගේම කියා ජීවිතයක් සොයමින් අප අතහැර යයි..

දැන් ඔබේ සිව්වැනි ඇගිල්ල විවෘත කිරීමට උත්සාහ ගන්න. එය කෙසේවත් සිදුකල නොහැකි බව ඔබට පෙනේවි..

එය ඔබේ සහකරු හෝ සහකාරිය වැනිය. විවාහ වු පසු ජිවිතයේ සෑම අවස්ථාවකම ඔහු හෝ ඇය ඔබ අසලම සිටී. ඔබේ සියලු කට යුතු සොයා බලයි. ඔබේ දුක සැප සමව බෙදා ගනිති.සෑබැ ආදරය නම් එයයි. එකිනෙකා වෙනු වෙන් ජිවත් විමයි.. එය සිහිවිම පිණිස මංගල මුදුව සිව්වැනි ඇගිල්ලට දමනු ලැබේ...

Small Story + පුoචි කතාවක්

♥♥♥♥ " A BOY HAD CANCER AND HE HAD ONE MONTH TO LIVE. HE LOVING A GIRL WHO WORKING IN CD SHOP. BUT HE DID NOT TELL HER ABOUT HIS LOVE. EVERYDAY HE WENT TO CD SHOP AND BOUGHT A CD ONLY TO TALK TO HER. AFTER A MONTH HE DIED. WHEN THE GIRL WENT TO HIS HOME AND ASKED ABOUT HIM. HIS MOM TOLD THAT HE DIED AND TOOK HER TO HIS ROOM.......SHE SAW ALL THE CDS UNOPENED.....THE GIRL CRIED AND FINALY SHE LIVED ALONE HER LIFE TIME.........

**U know y she cried? Bcoz she had kept her own love letters inside the CD pack. She also loves him.... **

## Moral of the story :- if u love someone....... tell him/her directly dont wait for desting to play the role....... " ♥♥♥♥

  එක පිරිමි ලමයෙක් උන්නා එයාට මොලේ පිලිකාවක් හෑදිලා තිබ්බේ
ඒ ලමයා මාසෙකින් මෑරෙන බවට දොස්තර මහතා කියලා තිබුනා
ඉතින් ඒ පිරිමි ලමයා ආදරේ කරපු ගෑනු ලමයා වෑඩ කලේ CD විකුනන තෑනක
ඉතින් මේ පිරිමි ලමයා හෑමදාම අර කඩෙට ගිහින් CD එකක් අරගන්නවා
ඒ අර ගෑනු ලමයා දකින්න කතා කරන්න තියන ආසවට
ඒත් කවදාවත් ඒ කොල්ලා ආදරේ කියලා එයාට කිවේ නෑ
මාසෙකට පස්සේ ඒ පිරිමි ලමයා මෑරෙනවා
මේ ගෑනූ ලමයා පිරිමි ලමයා දකින්න නෑතී නිසා එයාගේ ගෙදරට හොයන් යනවා
ඒ ලමයගේ අම්මා ඒ ගෑනු ලමයට ඒ කොල්ලගේ කාමරේ පෙන්නනවා
එයාගෙන් ගත්ත හෑම CD එකක්ම ඒ කමරේ තිබ්බ හෑබෑයී
ඒවා කවරෙන් වත් එලියට ඈරන් තිබ්බේ නෑ
............ඒ ගෑනු ලමයා හුගාක් දුකෙන් ජීවිත කාලෙම තනිකඩව හිටියා. 
ඈත්තටම වෙලා තිබ්බේ ඒ ගෑනූ ලමයා ඒ CD ඈතුලේ තමාගේ ආදරේ පිලිබද කියලා
ලියුම් කීපයක් දාල තිබ්බා ඒත් ඒ කොල්ලා එක දෑනගෙන උන්නේ නෑති නිසා
ඒ CD බෑලුවේ නෑ

හිතන්න

[ඔබට කෙනෙකුට ආදරේ කීමට ඈත්නම් එය කෙලින්ම පවසන්න නෑතිනම් සදාකල් දුක් විදින්නට වෙනු ඈත]

වීරය ඔබයි විරුවනේ.

පුලුවන්තරං වෙලා කෑම්ප්1 අල්ලගෙන්න ඉන්න කොල්ලනේ."
ඒ මේජර් කරුණාරත්න නායකයගේ හඩයි.
මද වේලාවකින්......
සර් උන්ගෙ 600ක් විතර අපිව හතර වටෙන්ම වට කරල. අපිට පතුරන් හිතන
තරම් නෑ සර් දිගටම අල්ලගෙන ඉන්න, මොනව ඒ කියන්නෙ අපෙ කොල්ලො දෙතුන් සීයක් නිකම්ම මැරෙනව කියලද කියන්නෙ ???? ඒ මේජර් කරුණාරත්න විරුවාණන් කරකිය ගත නොහැකිව සිටි ඒ අවස්තාවේ, එහි එක් පසෙක සිටියෙ අපෙ අභීත රණවිරුවායි.

දැයේ පිනට ලක්මව අපිට දායද කල, කෝප්‍රල් ගාමිණී කුලරත්න විරුවායි.

ගත වූයේ නිමේශයකි....
සර් සර්.. ටෙරාල අමුතු ට්‍රක්1ක් අරන් එනව, අපි ගැහුව හරි ගියෙ නෑ, ගස් වැල් කඩාගෙන ඉදිරියට අදුනු අමුතු පන්නයෙ ත්‍රස්ත රතය මොහොතකින් යුධ හමුදා කෑම්ප් එකෙහි ගේට්ටු ගඩාගෙන ඉදිරියට ඇදෙන විට අපේ විරුවන් වෙඩි වැදී තැන තැන වැටුනාහය,

"මෙය කෙසේ විස්තර කරමිද මා, ලක් මෑණියන්ගේ වීරයා මොහොතකින් නෑගී සිටී, වෙඩි වරුසා පිට වෙඩි උන්ඩ පතිත වෙන භූමිය බලාගත් ඔහු, "සර් අපේ කට්ටිය උන් ඔක්කොම මරයි සර්, අර ට්‍රක්1ට වෙඩි වදින් නෑ, සර් ඒක මම බලා ගන්නන්, සර් කෑම්ප් 1 ටෙරාට නොදී අල්ලගන්න සර් එයාර් ෆොර්ස් 1 එනකන්", ඒ අහිත රණ හඩ ලක් මව් ඇසූ අවසන් අවස්ථාවයි ඒ." අත් බෝම්බ 2ක් අතට ගත් ඔහු,
මව්බිම වෙනුවෙන් යුධ ටැංකිය දෙසට දිව යයි.ගාමිණී එපා යයි සහෝදර විරුවන් කෑ ගසද්දී, පපුවට වැදුනු වෙඩි පහරද නොතකා යුධ ටැංකියට නගියි. ---
ඒ නිමේශය මා කෙසේ ඔබට පවසම්ද මිතුරනේ....
සිංහල ඉතිහාස පොතේ රන් අකුරින් ලියයුනා....
සිංහල තව පුන්චි පුතෙක් ලක් මෑණිට නැති උනා....

මගේ වීරය ඔබයි විරුවනේ. ඔබ අපිට රැක දුන් රට අපි කිසි දිනෙක පාවා නොදෙමි.

මා දන්නා පමණින්, හසලක ගාමිණී විරුවාගේ ස්මාරකය ලගින් යන මිනිසුන් අසුනින් නැගිට ඔහුට ආචාර කරනවාලු.
ඔහු සදා අමරණීයයි ලක් පුතුනෙ!

ඔහුගේ ආඩම්බර කාර වීර මෑණියන් තවමත් අපි සමගයි.
ඒ මවගේ ආඩම්බරය කිසි දිනෙක සදා නොමියේවා!

අවංක සහ වංක ආදරය ♥ Love

අවංක ආදරය ♥ Real Love අඩන්න දුක් වෙන්න, ජීවිතේ දෙන්න තමන්ගේ ජීවන සහකරු මේ නම්.  
වංක ආදරය / Deceitful Love kiss song girl, kolavari song boy මේ දෙන්නම ආදරේ වෙනුවෙන් දුක් වෙනවා, අඩනවා.. ජීවිතේ විදවනවා. ඔයාලම හිතලා බලන්න, අඩන්න ඕනා කවුරු වෙනුවෙන්ද කියලා. මම දන්නෙ නෑ ඇයි සමහර මිනිස්සු තවත් මනුස්සයෙක්ගෙ ජීවිත එක්ක සෙල්ලම් කරන්නෙ කියල. ඒත් අනේ අදරේ තේරුමවත් හරිහැටි නොදැන දුවන්නන් වාලේ දුවන මනුස්සයෙක් වෙනුවෙන් එක කදුලක්වත් හෙලන්න එපා. අපි හැමොම ඉපදෙනවා, මැරෙනවා. කිසිම භව්තික දෙවල් මැරෙද්දි අරන් යන්නෑ. ඒත් අවoකව ආදරයෙන් එකතු වෙන බැදීමක් ආත්මෙන් ආත්මෙට පතාගෙන ගෙනියනවා. අපි ගෙනියන්නෙ කරපු කියපු දේවල් විතරයි. ඒක මතක තියාගෙන ජීවත් වෙන්න. ජීවිතේට කරගන්න ලොකුම පින එච්චරයි.

 Kolaveri Di ගීතයේ තේරුම දන්නවද?

කාලෙන් කාලෙ‍ට හමා බසින රැළි අතරෙ කොලවරි රැල්ල හමන්නට වුණා. මේක ලංකාවෙත් ජනප්‍රිය වූ තරම කිව්වොත් විවිධ නාලිකා පවා මෙය අනුකරණය කරමින් තේරැමක් නැති වචන යොදා ගී නිර්මාණය කරා. බීල කියපු තේරැමක් නැති වචන සෙට් එකක් කියල අවබෝධයක් නැතුව හිතුවට පොඩ්ඩක් අපි මෙහෙම හිතල බලමුද???

කොලවරි කියන්නෙ දෙමළ බසින් මිනීමරැ ආවේගය.

Why This Kolaveri Kolaveri Kolaveri di???

තරැණයෙක් එහෙම අහනවා. ඇයි? ඔහුගෙ පෙම්වතිය ඔහුව අමතක කරල. කොල්ලා මේක දරැණු වැඩක් විදියට දකිනවා. ඌට මේකට අම්බානක තදවෙනවා. ආවේගයක් ඇතිවෙනවා.

Why This Kolavari Kolavari Kolaveri di???

කෙල්ලෙ ඇයි මේ තරම් දරැණු ආවේගයක්. මේ ආදර ගීතය විරහවින් ඔබ්බට ගිහින්.

Distancela Moon nu Moon un
Moon un Colour ru White tu

ඩෝප් එකෙන් කියන මේකෙ තේරැම ඈත හද තියෙනවා. හදේ වර්ණය සුදුයි. මෙතනදි විශ්ව සත්‍යයක් පද රචකයා අපට කියනවා. මිනිස් ස්වභාවය ගැන.

White tu Background nighter to night tu
night to Colour ru black ku

ඒ කියාපු සුදු හඳේ තියෙන වර්ණය සුදු වුණාට සුදු හඳ තියෙන රාත්‍රියේ වර්ණය කලුයි. ඇයි මේ තරම් දරුණු ආවේගයක් කෙල්ලෙ?
හඳ සුදුයි. ලස්සනයි. ඒත් ඒ හඳ තියෙන පසුබිම කලුයි. කලු රාත්‍රියෙදි තමයි සුදු හඳ මතුවන්නෙ.

Whitu Skin nu Girl lu Girl lu
Girl lu Heart to Black lu

සුදු හම තියෙන කෙල්ලෙක් ඉන්නවා. ඒත් ඒ කෙල්ලගෙ හදවත කලුයි.

කලුම කලු රාත්‍රිය නිසා සුද හඳ අපිට පෙනුනට අර කෙල්ලගෙ සුදු හින්දා ඇයගෙ කලු හදවත අපිට දකින්නට බැරි වෙනවා. එත් ඔහු ඒ කලු හදවත දැකල තියෙන්නෙ ප්‍රමාද වෙලයි. ඕක ඔහුට පුදුමයි. ඔහු එය පුදුමයක් නොවන බව සොබාවය දිහා බලල තේරුම් ගන්නවා. ප්‍රතිවිරැද්ධ කාරණා අපූරැ ලෙස කළ ගැලපීමක්. යින් යැංග් ලාංඡනය වගේ. ආසියානු දාර්ශනිකත්වය තුළ සුදු හා කලු අතර තිබෙන අන්‍යෝන්‍ය සබදතාව එයින් කියැවෙනවා.

Eyes su eyesu Met tu meet to... My yu future dark ru dark ku
Oh....Why this Kolavery di?

නෙතට නෙතක් මුණ ගැසුණා. ඒකෙං වුණේ මගේ අනාගතය අදුරැ වුණු එකයි. ඇයි මෙතරම් රිදුම් දෙන්නෙ? ඊට පස්සෙ කොල්ලා බොන්න ගන්නවා දුකට.

Hand la glass su
Glass li Scotch chu
Eyes su Full la Tear ru

අතේ තියෙන වීදුරැවෙ විස්කි පිරී ඇත. ඒ වගේම දෑසේ කදුලු පිරී ඇත.

Empty life fu Girl lu come mu
Life fu reverse su gear ru

හිස් ජීවිතයක් වෙතට කෙල්ලක් පැමිණ, ජීවිතය ආපස්සට හැරවුණා.

Love vu love vu
Oh my lovu
U Showed me bow wu..

ආදරය ආදරය, ඔබ මගේ ආදරය. ඔබ මගෙන් සමුගත්තා. පසුව ඔහු දෙවියන් අමතමින් කියයි. මෙහි දෙවියන් Cow ලෙස හැගවේ. හින්දු ආගමේ ගවයා දෙවියෙක් සේ සළකයි.

Cow wu Cow wu holy Cow wu
I want you hear no wu
God I am dying now wu
She is Happy how wu

උතුම් දෙවියනි. මා දැන් මියෙන්ටයි සූදානම. ඒත් ඇය සතුටින් සිටින්නේ කොහොමද?

පැත්තක ඉදන් හිතල බැලුවාම මේක මහා ගීතයක්. ඔබත් හිතල බලන්න.

පරිත්‍යාගය

මං එදා උදේ බස් එකට නැග්ගෙ, අම්මාව බලන්න ඉක්මනට ඉස්පිරිතාලෙට යන්න හිතාගෙන. මගේ අතේ අම්මාට උදේට කන්න ගෙනියන්න ඉඳිආප්ප පාර්සලයකුයි, කිරිහොදි දාපු භාජනේකුයි තිබුණා. පාන්දර 5 ට කොළඹ යන බස් එකේ මට වාඩිවෙන්න සීට් එකක් ලැබුණා. අම්මාගේ කෑම එක ඉහිරෙන්නෙ නැතුව පරිස්සමට ගෙනියන්න සීට් එකක් ලැබුණු එක ලොකු දෙයක්.

කහතුඩුවේ හන්දියේ බස් එක නතර කළා. දරුවෙක් ලැඛෙන්න හිටපු ගෑණු ළමයෙකුයි, එයාගේ මහත්තයායි බස් එකට නැග්ගෙ ඒ වෙලාවේ. මම ඉක්මනට නැගිටලා වාඩිවෙන්න ඉඩ දුන්නා. බඩදරු අම්මා කෙනෙකුට මගේ අතේ තිබුණු කෑම පාර්සලේවත් දීලා බරක් වෙන්න මගෙ හිත ඉඩ දුන්නේ නෑ. බස් එක පුදුම වේගෙන් කොළඹට ගියේ. සෙනගත් එන්න එන්නම වැඩිවුණා. කෑම පාර්සලය එහෙට මෙහෙට වේගෙන් පැද්දුණා.

 පිළියන්දලදී, අර ගෑණු ළමයාට එහා පැත්තේ හිටපු මනුස්සයා බැස්සා. මම එතනින් වාඩිවෙන්න හදනකොටම ඒ ගෑනු ළමයා මට කිව්වා, "මෙතන මගේ හස්බන්ඩ්ට ඉඳගන්න ඉඩ දෙනවාද?" කියලා මම නිහඩ වුණා... එයාගේ හස්බන්ඩ් ඇවිත් සීට් එකෙන් ඉඳගත්තා. මම කෑම එකත් අතේ තියාගෙන තාම හිටගෙන. බස් එක විදුලි වේගෙන් ආපු හින්දා 5.50 වෙනකොට ටවුන් හෝල් වලින් බැහැගන්න පුළුවන් වුණා. මම පුළුවන් තරම් ඉක්මනට අම්මාව බලන්න ඉස්පිරිතාලෙට ගියා.

මං කෑම එක ගේනකම් අම්මා බලාගෙන ඉන්නේ. මම වාට්ටුවට ගිහින් අම්මාගෙ ඉස්සරහ කෑම එක දිග ඇරියා. අනේ දෙයියනේ කිරිහොදි ටික ඔක්කොම ඉහිරිලා. අමාරුවෙන් ඉඳිආප්ප ටික විතරක් එළියට ගත්තා. ඒත් හොදි නැතුව ඉඳිආප්ප විතරක් අම්මාට කන්න දෙන්නෙ කොහොමද? අම්මා කවදාවත් කඩේ කෑම කන්නේ නෑ.

අම්මා මං දිහා බලලා, ඇස් පුංචි කරලා ආදරෙන් හිනා වුණා.

 "කමක් නෑ මගේ පුතේ, මං ඉදිආප්ප ටික නිකම් කන්නම්" ඒ වෙලාවේ මට ඇතිවුණු හැඟීම් වචනයෙන් විස්තර කරන්න අමාරුයි. මේ ලොකේ හැම අම්මා කෙනෙක් ගැනම මගේ හිතේ තිබුණේ පුදුමාකාර ගෞරවනීය හැඟීමක්. උදේ බස් එකේදී සිද්ධවුණු සිද්ධියද මේ හැමදේටම මුල කියලා මට හිතුණා.

 මේ වගේ දේවල්වලට මහමගදී ඔබත් මුණදීලා ඇති. ඔබේ පරිත්‍යාගශීලිභාවය කෙනෙකුට ලොකු පිහිටක් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් තවත් වෙලාවක ඔබටම කරදරයක් වෙන්නත් පුළුවන්. ඔබට මොකද හිතෙන්නේ?

The Red Light | රතු එළිය

එය එක්තරා නගරයක පිහිටි සුපිරි පෙළේ නොවුනත් යම් මට්ටමකට පහසුකම් සපිරි පාසලක ප්‍රාථමික අංශයේ පන්තියක්... ළමයි සියළුම දෙනා ආශාවෙන් ගුරුතුමිය සමඟ පාඩමට සම්බන්ධ වී හිටියා.
"ළමයි අපි අද ඉගෙන ගන්නේ මහපාරේ අපිට දකින්නට ලැඛෙන සංඥා එළි ගැන, නැත්නම් කවුරුත් කියන විදියට traffic lights ගැන"

දිගටම ගුරුතුමිය traffic lights ගැන ළමයින්ට විස්තර කරගෙන ගියා.

"ළමයි රතු වැටිලා තියෙනකොට අපි ඉවසගෙන ඉන්න ඕනි කොචිචර පරක්කු වුනත්, තේරුණාද? ඊට පස්සෙ කහ එළිය වැටිලා අපිට සූදානම් වෙන්න කියනවා. ඊටත් පස්සෙ කොළ එළිය වැටුනහම අපිට යන්න පුළුවන්.”

මෙහෙම දිගටම පාඩම විස්තර කරගෙන යනකොට ගුරුතුමියට හිතුනා ළමයින්ට කම්මැලි වගේ කියල. ගුරුතුමිය ටිකක් පාඩම වෙනස්කළා.

"හරි, හොඳ ළමයි වගේ දැන් මට කියන්න රතු එළිය වැටිල තියෙනවට අකමැති ළමයි කවුද කියල. ආ එහෙනම් අත උස්සන්නකො බලන්න”

Traffic lights වල රතු එළිය වැටී ඇතිවිට ළමුන් පමණක් නොවෙයි කවුරු වුනත් අකමැති බව දැන දැනත් ගුරුතුමිය ඒ ප්‍රශ්නය ඇහුවේ ළමයින්ගේ අවධානය තමන් වෙත යොමුකර ගන්නයි.

පන්තියේ සියළුම ළමුන් එකහෙළා අත් උඩට ඔසවාගෙන සිටි නමුත් දෙවැනි පේළියේ අවසානයේ ඉඳගෙන හිටිය සුපුන් අත් උස්සන්නේ නැතිව බිම බලාගෙනම ඉන්නවා ගුරුතුමිය දැක්කෙ ටිකක් වෙළා ගිහිල්ලා. ගුරුතුමියට ටිකක් පුදුම හිතිල සුපුන්ට කතා කළා.

"සුපුන්, පුතේ ඔයා ඇයි අත් උස්සන්නෙ නැත්තේ? ඇයි ඔයා traffic lights එකේ ඉන්න ආසයි ද?”

ළමයි හිනා වුනා.

සුපුන් තාමත් බිම බලාගෙන වමි කකුලේ දාල තිබුණු කැඩිච්ච සපත්තුවෙන් එළියට පැනපු ඇඟිල්ලෙන් සිමෙන්ති පෙළොවේ කුරුටු බලි ඇන්දා.

"පුතේ උත්තරයක් දෙන්න... කියල තියෙනවනේ ගුරුවරු ප්‍රශ්නයක් ඇහුවම කථාකරන්න ඕන කියලා”

ගුරුතුමියගේ හඬ සුපුන්ට ඇහුනේ දෝංකාර දෙන ගමන්. හිමීට ඔලූව උස්සල පුටුවෙන් නැගිටපු සුපුන් ''ටීචර් මම රතුපාටට හරිම ආසයි. ඒකයි මම රතු එළිය වැටිල තියෙනවට කැමති” කියලා ගුරුතුමියගෙ මූණ බලන්නෙත් නැතුව අහක බලාගෙන උත්තරයක් දීලා වාඩි වුනා. අහිංසක වගේම චිත්‍ර ඇඳීමෙහි දක්ෂයෙක් වූ සුපුන් අතින් සිත්තම් වුණු එකම චිත්‍රයකවත් රතුපාට අහලකවත් යොදාගෙන නැතිබව හොඳින්ම දැනසිටින ගුරුතුමියට සුපුන් මේ කිවුවේ ඇත්තක් නොවන බව ක‍ෂණිකව වැටහුණා.
ර්‍
"බොහොම හොඳයි පුතා. තමන් කැමතිදේ කියන්න ඕනම කෙනෙකුට අයිතියක් තියෙනවා. ඒ සුපුන්ගෙ කැමැත්ත”

පාසල ඇරුණා... ළමයි ඔක්කොම ගෙවල් වලට යන්න ලහි ලහියේ පිටත්වුණා.

''සුපුන් පොඩ්ඩක් ඉන්න පුතේ”

ගුරුතුමිය සුපුන්ව නවත්ත ගත්තා. ළමයි ඔක්කොම යනකන් ඉඳලා ගුරුතුමිය සුපුන්ගෙන් මෙහෙම ඇහුවා.

''පුතේ ඇයි ඔයා ඒ වෙලාවෙ බොරු කිවුවේ? ඔයා රතුපාටට ආස කෙනෙක් නෙවෙයි. ඇයි ඔයා රතු එළියට කැමති? මට ඇත්ත කියන්න පුතේ... ”

සුපුන් ටික වෙළාවක් බිම බලාගෙනම කල්පනා කළා. ටික වෙලාවකින් බිම බලාගෙනම එකදිගට මෙහෙම කියාගෙන ගියේ ඉකි ගහන ගමන්.

"ටිචර්, අපේ තාත්ත traffic lights තියෙන තැන්වල නවත්තන වාහන වලට හඳුන්කූරු විකුණල තමයි අපිට කන්න දෙන්නෙ... කොළ එළිය වැටුණු ගමන් තාත්තගෙන් හඳුන්කූරු ගන්නෙ නැතුව වේගයෙන් යන වාහන දිහා අපේ තාත්ත හරිම දුකෙන් බලාගෙන ඉන්නවා මම දැකලා තියෙනවා... මට ඒ වෙලාවෙ තාත්තගෙ මූණ මතක්වුණා... රතු එළිය වැටිල තියෙනවට මම ආස එකයි ටීචර්...”

නිමි.

සැණකෙළියේදී හමුවූ අමුත්තා...

සැණකෙළියක් බලන්න පුංචි පවුලක් ඇවිත් හිටියා. එතන හිටියෙ අම්මයි තාත්තයි දුවයි පුතයි. බැලූ බැල්මට බොහොම අමාරුවෛන් එදා වේල හොයාගෙන ජීවිතය ගැට ගහ ගන්න උත්සාහ කරන පවුලක්. කාලෙකට පස්සෙ තමන්වයි දරු දෙන්නවයි එක්කරගෙන ස්වාමියා ආපු මේ ගමන ගැන බිරිඳ තුළ තිබුණේ ලොකු සතුටක් වගේම කියාගන්න බැරි ආදරයක්. පුංචි දරු දෙන්නටත් මේ ආපු ගමන ගැන අදහගන්න බැරිවෙලා. තමන්ගෙ තාත්තා දිහා බැලූවෙ වීරයෙක් දිහා බලනව වගේ. ඔන්න ඉතිං මේ පුංචි පවුලත් ආසාවෙන් මාරක ළිඳේ වික්‍රමය බලන්න කියලා ඒ පෝලිමට එක්වුණා. පුංචි හිත්වලට නම් එක එක ප්‍රශ්න.මොකක්ද මාරක ළිඳ කියන්නෙ? ඒකෙ මොනවද වෙන්නෙ? කවුද ඒකේ ඉන්නෙ? දාහක් ප්‍රශ්නග. ඒ හැම ප්‍රශ්නෙකටම උත්තර දෙන්න තාත්තට සිද්ධ වුණා. පෝලිම ටික ටික ඉස්සරහට ගියා. දැන් ටිකටි ගන්න වාරෙ. හතර දෙනාගෙම ටිකටිවල ගාන එකතු කරලා කවුන්ටරේ හිටපු ඉලන්දාරියා ගාන කිව්වා.

”රුපියල් තුන්සීයයි”

”රුපියල් තුන්සීයක්?” තාත්තගෙ ඇස් උඩ ගියාග මුහුණ අඳුරු වුණා. එච්චර ගානක් වෙයි කියලා ඔහු නිකමටවත් හිතන්නෙ නැතුව ඇති. ටිකටි ගන්න කියලා කළිසම් සාක්කුවෙන් එළියට ගත්ත රුපියල් සීය අතටම ගුලිකරගෙන ඔහු අසරණ කමින් බිරිඳ දිහා බැලූවා.

ඔය අතරෙ මේ පෝලිමේ මේ පවුලට පිටිපස්සෙන් හිටපු පුද්ගලයා වෙච්ච හැමදෙයක්ම හොඳට බලාගෙන හිටියා. එයා කවුද කියන්න මංවත් දන්නෙ නෑ. අපි එයාට 'හිතවතෙක්' කියමුකො. වෙච්ච හැම දේ ගැනම ඔහුට හොඳට තේරුණා. හොඳට ඇහුණා. ඒ වෙලාවෙ අපේ හිතවතාට හොඳ අදහසක් පහළ වුණා. ඔහු ටිකටි ගන්න ගමන් ළඟ තිබ්බ සල්ලි ටික ගුලි කරලා බිමට දැමිමා.

”මහත්තයා මේ ඔයාගෙ සල්ලි වගයක් බිම වැටිලා”

අපේ හිතවතා බිමට දැම්ම සල්ලි ටිකල අර අසරණවෙච්ච තාත්තට පෙන්නලා සල්ලි ටික ඇහිඳලා ඒ තාත්තගෙ අතට දුන්නා. ටිකට් ගන්න සල්ලි මදිවෙලා අසරණ කමින් බලාගෙන හිටපු තාත්තා මේ වෙන්නෙ මොකක්ද කියලා හිතාගන්න බැරිවයි හිටියෙ.

කොහොමහරි ටිකට් හතර අරගෙන කට්ටියම ඇතුල්වුණා. මොහොතකට අර තාත්ත හැරිලා පෝලිමේ පිටිපස්ස බැලූවා. අපේ හිතවතා පෝලිමේ හිටියෙ නෑ. ඔහුට කාරණේ වැටහෙන්න ගත්තෙ දැනුයි. හතර වටේ දුවපු ඔහුගේ ඇස් සැණකෙලියේ හිටපු පිරිස් අතරින් ඈතට යන අපේ හිතවතාව දැක්කා.

”ස්තුතියි... බොහොම ස්තුතියි” ඔහු හිතින් මිමිනුවා..

බඹා කෙටූ හෑටි

එක දුප්පත් ගමි ගනු ළමයෙක් හිටියා. ඈ හරිම දුප්පත්. අම්මා තාත්තා පවා නෑ. ඉතින් මේ ගෑනු ළමයා හෑමදාම ගමේ දේවාලයට ගිහින් දෙවියන්ගෙන් එක දෙයක් ඉල්ලනවා. 

මේ දුප්පත් ගෑනු ළමයා හෑමදාම ඉල්ලුවේ එයාව සරණ පාවා ගන්න කුමාරයෙක් එවන්න කියලයි. ඉතින් දෙවියන්ට මේ පිරිසිදුව කරන කණ්නලව්ව ඈහුණා. එක දවසක් ඈය දේවාලයේ ඉදලා ගෙදර එද්දි කුමාරයෙක් ඈවිත් උන්නා. මේ දුප්පත් ගෑනු ළමයාට හරිම පුදුමයි. ඒ වගේම සතුටුයි. කුමරයා ලගට ඈවිත් ඈහුවා මාව බදින්න කෑමතිද කියලා. ගෑමි කෙල්ල ඔව් කිව්වා.. කුමරයා ඈයව මාලිගාවට එක්කන් ගිහින් කුමරියක් වගේ සරණ පාවා ගත්තා.. 

එත් හෑමදාම කුමරයා කුමරිකාව ලග නෑ. කුමරයා ඉන්නේ ඔහුගේ පෙම්වතියන් එක්ක අන්තoපුරයේ. යුවතියට මේ ජීවිතය එපාම උනා. ඈය අයෙත් ඈගේ දුප්පත් පෑළට අවා. 

ටික දවසකින් ඈය අයෙත් දෙවියන් ළගට ගිහින් දුප්පත් ගෑමි කොල්ලෙක්ව ඉල්ලලා කන්නලව් කළා. හරියටම මස තුනකින් දෙවියන් දුප්පත් කොල්ලෙක් එව්වා. කෙල්ලට හරිම සතුටුයි. දෑන් දෙන්නා පුoචි ගෙදර ජීවත් වෙනවා. එත් මේ කොල්ලා ගෙදර එන්නෙ හොදටම බීගෙන. ඈවිත් කෙල්ලටත් ගහලා නිදා ගන්නවා. අයෙත් උදේ එලියට යනවා. හවසට බීලා ගෙදර එනවා. දවසක් කොල්ලා බීලා ඈවිත් කෙල්ලට ගහලා එලියට දෑම්මා.

 අනේ අයෙත් මේ දුප්පත් කෙල්ල දෙවියන් ළගට ආවා.. ඒ කුමාරයෙක්වත් කොල්ලෙක්වත් ඉල්ලන්න නෙවේයි. ඈයි දෙවියන් මට මෙහෙම අයම එව්වෙ කියලා අහන්න. මාස තුනකට පස්සෙ එක දවසක් දෙවියන් මේ ගෑණු ළමයා ඉදිරියේ පෙනී සිටියා. 

"ඈයි මට මෙහෙම ගෑළපෙන්නේ නෑති කුමාරවරු කොල්ලෝ එව්වේ..." 

 "මම දුන්නේ ඔබ ඉල්ලුව දේ... කුමාරයෙක් ඉල්ලුවා. මම දුන්නා. පස්සේ ඈවිත් දුප්පත් කොල්ලෙක් ඉල්ලුවා. මම දුන්නා.

 " එත් ඒ එක්කෙනෙක්වත් මට ආදරේ කලේ නෑනේ. ....." 

 "පුදුම වෙන්නෙ දෙයක් නෑනේ..ඔබ ඔබට මවපු කෙනාව මගෙන් ඉල්ලුවේ නෑනේ දියණිය. ඔබ එහෙම ඉල්ලුවානම් ඔබටම කියලා මවලා තිබුන කෙනාව මම එවනවා"

 දෑන් මට දෙන්න මටම මවපු කෙනාව. 

දෑනටමත් මම එයාව එවල තියෙන්නේ. උදේට ඔබට කිරි අරන් එන කිරි ගෙදර කොල්ලා තමයි මම ඔබටම මෑව්වෙ. යන්න එයාව හම්බවෙන්න. 

කිරි ගෙදර කිරි බණ්ඩගෙ පුතා සුදු බණ්ඩයි කෙල්ලයි පස්සෙ හරි සතුටින් ජීවත් උනා. දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලන්න ඔනා එයා ඔයාට මවපු කෙනා මිසක් වෙන කෙනෙක් නෙවේ. එක තමා ඔයගේ සoසාර ගෑටේ.

ගල් සුප්

වසර ගණනාවකට ඉහත දිනක් චීනයේ කුඩා ගම්මානයකට පැමිනියේ වසර ගණනාවක් පැවති සටනකට සහභාගී වී සාගින්නෙන් සහ පිපාසයෙන් පෙලෙමින් උන් සොල්දාදුවන් තිදෙනෙකි. වසර ගණනාවක් තිස්සේ පැවති සටන් නිසාත් දැඩි නියගය නිසාත් ඉතා සුළු අස්වැන්නකට පමනක් හිමිකම් කියූ ගම්වැසියන් ඔවුන් සතුව තිබූ ආහාර සියල්ල සොල්දාදුවන් ගේ පැමිනීමත් සමගම සැගවූහ..

ගම්මානය මධ්‍යයේ තිබූ එලිමහන් භූමියේදී සොල්දාදුවන් තිදෙනා හමුවූ ගම්වැසියන් තම දුක් ගැනවිලි සොල්දාදුවන්ට පවසා ඔවුන්ට ආහාර සදහා දීමට යමක් නොමැති වීම ගැන අතිශයින් කණගාටු වන බව පැවසූහ. සොල්දාදුවන් කලබල වූයේ නැත,ඔවුන් ගමේ වැඩිහිටියන් වෙත තම අදහස් දැක්වූ පලමු සොල්දාදුවා මෙසේ පැවසීය

"ඔව් අපට පේනවා නියගයත් යුද්ධයත් නිසා ඔබේ වගාවන් සියල්ල පාලු වී ඇති බව,ඒ නිසා අපට දීමට කිසිවක් ඔබ සතුව නැති බවත් අපට වැටහෙනවා,ඒ නිසා අප සතුව ඇති දේ අප ඔබට ලබා දෙන්නම්,ඒ ගල් වලින් රසවත් සුප් එකක් සාදා ගන්නා රහස් වට්ටෝරුවක්"

ගම් වැසියන් විශ්මයට පත් වූ අතර මුහුනු කුතුහලයෙන් බර විය. විශාල ලිපක් සෑදූ ඔවුන් ඒ මතින් ඔවුන් සතුව තිබූ විශාලම කල්දේරම තැබූහ.. එයට ඇති පදමට වතුර දැමූ පසු සුදු පැහැති වටකුරු ගල් තුනක් තම ගමන් මළු තුලින් ගත් සොල්දාදුවන් ඒවා කල්දේරම තුලට දැමූහ..

"තව මොහොතකින් මෙයින් රසවත් සුප් එකක් පිලියෙල කර ගන්න අපට පුලුවන්" දෙවෙනි සොල්දාදුවා පැවසීය. "ඒත් මේකට ලුණු ටිකකුත් ලීක්ස් ටිකකුත් එක් කලොත් එය වඩාත් රසවත් වේවි"

"හොද වෙලාවට මට මතකයි ලීක්ස් ටිකක් ඉතිරි වෙලා තිබුනා අපේ ගෙදර,මම ඒවා ගේන්නම්" පැවසූ ගම් වැසියෙක් ඔහුගේ නිවසට දිව ගියේය. තවත් එකෙක් දිව ගියේ ලුණු රැගෙන ඒමටයි.පලමු ගම් වැසියා මද වේලාවකින් ලීක්ස් පොදියක් රැගෙන දිව ආවේය..

කල්දේරම රත් වෙන්නට රත් වෙන්නට ගම් වැසියන්ගේ මතකය දියුණු විය,තම නිවෙස් වල ඇති එලවළු වර්ග ඔවුන්ට මතක් වූ අතර ඒවායින් කල්දේරම පිරෙන්නට විය.. අවසානයේ සුප් එක පිස අවසාන වූ අතර ගම් වැසියන් සියළු දෙනා සමග සොල්දාදුවන් තිදෙනා සුප් හොද්ද රස බැලූහ..තමන් ජීවිතයේ රසවිද ඇති රසවත්ම සුප් හොද්ද එය බව සෑම ගම්වැසියෙකුගේම අදහස විය

එදින රාත්‍රියේ ගම් වැසියන් තම නව මිතුරන් වූ සොල්දාදුවන් තිදෙනා වෙනුවෙන් සාදයක් පැවැත්වූ අතර ඔවුන් ගීත ගයමින් නටමින් මහත් සේ විනෝද වූහ.

පසුදින උදෑසන සොල්දාදුවන් යලි පිටත් වීමට සූදානම් වූ අතර ඔවුන් ඉදිරියට පැමිනි ගම් වැසියන් බොහෝ දෙනෙක් විශාල ආහාර පොදියක් ඔවුන් ඉදිරියෙන් තැබූහ.. "ඔබ තිදෙනා අපට විශාල ත්‍යාගයක් ලබා දුන්නා,ඒ ගල් වලින් සුප් හදන වට්ටෝරුව,ඒ සදහා අපෙන් ඔබට දෙන කුඩා ත්‍යාගයක් මේ" ගමේ වැඩිහිටියෙන් පැවසීය.

"ඔබට ගොඩාක් ස්තූතියි...ඒත් එහෙම කිසිම රහස් වට්ටෝරුවක් අපි ලග නෑ...ඔබ ලග ඇති දේවල් වැඩි වැඩියෙන් බෙදා හදා ගන්න,එවිට ඔබට වැඩි වැඩියෙන් ලැබේවී" තෙවෙනි සොල්දාදුවා මෙසේ පැවසූ අතර ඔවුන් ගම්මානයෙන් පිට විය.