ධණවත් පියා

තරුණ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයෙක් තමන්ගේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සවයට සූදානම් වෙමින් තිබුනා. මේ දිනවල නගරයේ මෝටර් රථ ප්‍රදර්ශනාගාරයක නවීන පන්නයේ මෝටර් කාර් රථයක් ප්‍රදර්ශනය කල අතර තරුණ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයා මේ කාර් රථයට බෙහෙවින් ඇලුම් කලා. ඔහු දන්නවා ඔහුගේ පියාට බොහොම පහසුවෙන් මේ කාර් රථය තමන්ට මිලදී දෙන්න පුලුවන් බව මොකද ඔහු ධණවත් ව්‍යාපාරිකයෙක්. ඉතින් මොහු නොයෙක් වර පියාට මතක් කලා තමන්ට ඒ කාර් රථය අවශ්‍ය බව.

උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවස උදා වුනා තරුණ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයා නොඉවසිල්ලෙන් බලා සිටියා පියා තමන්ට ඒ කාර් රථය තෑගි කරයි කියලා. අවසානයේ පියා තම පුත්‍රයාට ඔහුගේ පෞද්ගලික කාමරය අඬ ගැසුවා.

පියා තම පුත්‍රයාට පැවසූවා තමන් ඔහු ගැන කොපමන ආඩම් බර වෙනවාද කියා..තමන් ඔහුට කොපමන ආදරේද කියා. ඔහු තම පුතාට ඉතා අලංකාර ලෙස ඔතා තිබුනු තෑගි පාර්සලය තෑගි දුන්නා. මදක් කුතුහලෙන් සහ මදක් නොරිස්සුම් සහගත ලෙස පුතා එම පාර්සලය විවෘත කලා. එහි තිබුනේ ඉතා අලංකාර බයිබලයක්,ඒ මත ඔහුගේ නම රන් අකුරින් පින්තාරු කර තිබුනා.

"ඔයාට ඔච්චර තියෙන සල්ලි වලින් මට අරන් දෙන්න පුල්ලුවන් වුනේ මේ බයිබලයක් විතරද" කෝපයෙන් කෑ ගැහුව පුතා බයිබලය මේසය මතට විසි කර ගෙදරින් පිට වුනා.

වසර ගණනාවක් ගත වුනා...වෘත්තීමය වශයෙන් විශාල වශයෙන් සාර්ථක වුනු ඔහු ඉතා සාර්ථක පවුල් දිවියක් ගත කලා.කාලය ගතවෙනකොට මෙයාට කල්පනා වුනා දැන් ඔහුගේ පියාට ගොඩක් වයස බව.උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවස දා සිට මේ වන තෙක් ඔහු පියාව මුන ගැසී තිබුනේ නෑ. පියාව මුන ගැසීමට යාමට සිතා සිටියත් අධික කාර්යබහුලත්වය නිසා මොහුට යන්න ලැබුනේ නෑ නමුත් මොහු පියාව මින් ගැසීමට යාමට කලින් දිනක් මොහුට විදුලි පුවතක් ලැබුනා,ඉන් කියවුනේ ඔහුගේ පියා මියගිය බව. මිය යනවිට ඔහුගේ දේපොල සියල්ල පුතාට පවරා තිබුනා.

ඔහු පියාගේ නිවසට ගියා.පියාගේ මරණයෙන් ඔහුගේ සිත ශෝකයෙන් පිරී තිබුනා...පියාව අවසන් කාලයේ රැක බලා නොගැනීම පිලිබද වරදකාරී සිතුවිලි ඔහුගේ සිතේ තිබුනා.

ඔහු පියාගේ වැදගත් ලියකියවිලි පරීක්‍ෂා කිරීමට පටන් ගත්තා ඔහු දැක්කා ඒ අතර තිබුනු තවමත් පරණ නොවූ බයිබලය. උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවසදා ඔහු එය අත් හැර ගිය ආකාරයටම එය තිබුනා. කදුලු පිරුනු දෙනෙතින් එය අතට ගත් ඔහු එහි පිටු එකිනෙක පෙරලුවා. ඔහු එසේ පෙරලන විට ඒ තුල තිබුනු යමක් බිම වැටුනු අතර පරීක්‍ෂා කිරීමේදී ඒ කාර් රථයක යතුරක් බව පෙනුනා. එහි ලේබලයක් තිබුනු අතර එය පරීක්‍ෂා කිරීමේදී එහි තිබුනේ ඔහු විශ්ව විද්‍යාලයේ අවසන් වසර ඉගෙනුම ලබන කාලයේ නවීන පන්නයේ මෝටර් කාර් රථයක් ප්‍රදර්ශනය කල මෝටර් රථ ප්‍රදර්ශනාගාරයේ නමයි, තව දුරටත් පරීක්‍ෂා කිරීමේදී එහි දිනයක් සදහන් කර තිබූ අතර ඒ දිනය වූවේ ඔහුගේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවසයි. .

ආදරය

දවසක් පිරිමි ළමයෙක් ගෑණු ළමයෙක් එක්ක මෝටර් බයිසිකල් එකක ගමනක් යමින් සිටියා...

ගෑණු ළමයා : අනේ ටිකක් ස්ලෝ කරන්නකෝ...

පිරිමි ළමයා : (සිනා සෙමින්) නෑ මෙහෙම හයියෙන් යන එක මරුනේ...

ගෑණු ළමයා : (බියෙන්) අනේ නවත්තන්නකෝ...

පිරිමි ළමයා : එහෙනම් මට කිස් එකක් දෙන්න

ගෑණු ළමයා පිරිමි ළමයාව සිප ගනී

පිරිමි ළමයා : එහෙනම් දැන් කියන්න මට ආදරෙයි කියලා

ගෑණු ළමයා : මම ඔයාට ආදරෙයි පැටියෝ දැන් ස්ලෝ කරන්නකෝ...

පිරිමි ළමයා : මගේ හෙල්මට් එක අරගෙන ඔයා දා ගන්නවද...ඒක මහ වදයක්...

ගෑණු ළමයා පිරිමි ළමයාගේ හෙල්මට් එක ගලවා එය ඇය පැලද ගනී ▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀ ඊලග දිනයේ පුවත්පත් වල පහත පුවත පල වුනා

ඊයේ XXXXX නගරයේ මෝටර් බයිසිකල් අනතුරක් සිදු වුනා. වේගය පාලනය කර ගත නොහැකි වූ මෝටර් බයිසිකලයක් පාරෙන් ඉවතට පැන ගොඩනැගිල්ලක හැපීමෙන් මෙම අනතුර සිදු වුනා. අනතුර සිදු වන විට මෝටර් බයිසිකලයේ තරුණයෙකු සහ තරුණියක් ගමන් කරමින් සිටි අතර අනතුරින් තරුණියගේ දිවි ගැලවුනු නමුත් හෙල්මටයක් පැලද නොසිටි තරුණයා මරණයට පත් වුනා. ▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀ සත්‍ය වශයෙන්ම සිදු වූ දේ

ගමන ආරම්භ කර මද දුරක් යන විට මෝටර් බයිසිකලයේ තිරිංග ක්‍රියා විරහිත බව පිරිමි ළමයා දැන ගත් නමුත් එය ගැහැණු ළමයාට පවසා ඇයව බියපත් කිරීමට ඔහු අකමැති විය. එම නිසා ඇයගෙන් අවසාන හාදුව ලබා ගත් පිරිමි ළමයා අවසන් වතාවට ඇයගේ මුවින් "මම ඔයාට ආදරෙයි" කියා ඇසුවේය. අවසානයේ හෙල්මටය ගැහැණු ළමයාට පැලදුවේ අනතුරක් සිදු වුවහොත් තමා මරණයට පත් වූවත් ඇයගේ දිවි බේරා ගැනීමටයි.

“Think differently & positively in Life…”අද ලස්සන දවසක්...ඒත් මට ඒක බලන්න බෑ ‏

අන්ධ පිරිමි ළමයෙක් පාර අයිනේ වාඩි වී සිටියා. ඔහු ඉදිරියෙන් පරණ තොප්පියක් තබා තිබුනු අතර ඒ තුල මිනිසුන් විසින් ආධාර ලෙස ලබා දුන් කාසි කීපයක් තිබුනා. පසෙකින් වූවේ බෝඩ් ලෑල්ලක්. එහි මෙසේ සටහන් වී තිබුනා.

"මම අන්ධයි..මට උදව් කරන්න"

පාරේ ගමන් කල මිනිසෙක් ඒ අසල නැවතී කාසි කීපයකින් අන්ධ ළමයාට ආධාර කලා. ඉන්පසු බෝඩ් ලෑල්ල අතට ගත් ඔහු එහි අනෙක්පස වචන කීපයක් සටහන් කර පාරේ මගීන්ට පෙනෙන ලෙස යලිත් තැබුවා.

ආගන්තුක මිනිසා බෝඩ් ලෑල්ලේ යමක් සටහන් කල පසු ළමයාට වැඩි වැඩියෙන් ආධාර ලැබුනා.තොප්පිය මුදල් වලින් පිරී යෑමට පටන් ගත්තා. පාරේ ගමන් කල බොහෝ මගීන් කීයක් හෝ තොප්පියට දමා යාමට අමතක කලේ නෑ.

මද වේලාවකින් ආගන්තුක මිනිසා ඔහු කල වෙනසේ ප්‍රථිඵල බලන්න යලිත් පැමිනියා. ඔහුගේ අඩි ශබ්දයට අනූව අන්ධ පිරිමි ළමයා ඔහුව හදුනා ගත්තා.

"ඔබද මගේ බොඩ් ලෑල්ලේ යමක් සටහන් කලේ? ඒ මොහොතේ ඉදන් මට ගොඩක් ආධාර ලැබුනා ඔබ සටහන් කලේ මොකද්ද? " අන්ධ පිරිමි ළමයා ඇහුවා.

"මම ලිව්වේ ඔබ පිලිබද ඇත්ත...කලින් බෝඩ් එකේ ලියලා තිබුනු දේම මම වෙනත් විදියකින් ලිව්වා" මිනිසා පිලිතුරු දුන්නා.

මිනිසා බෝඩ් ලෑල්ලේ ලියා තිබුනේ "අද ලස්සන දවසක්...ඒත් මට ඒක බලන්න බෑ" කියාලයි.

කලින් ලියා තිබුනු දේ සහ පසුව ලියූ දේ අතර වෙනසක් ඔබ දකිනවාද? පලමුව ලියා තිබූ "මම අන්ධයි..මට උදව් කරන්න" කියන දෙයින් කිව්වේ පිරිමි ළමයා අන්ධයි කියලා පමනයි. නමුත් දෙවනුව ලියූ "අද ලස්සන දවසක්...ඒත් මට ඒක බලන්න බෑ" කියන දෙයින් අනෙක් මිනිසුන්ට ඔවුන් අන්ධ නොවන නිසා ඔවුන් කොපමන වාසනාවන්තදැයි පැවසුවා. ඉතින් ඔහුට ලැබුනු ආධාර දෙගුණ තෙගුණ වීමට පුදුම විය යුතුද?

ඔබ සතු දේවල් අගය කරන්න...ඒවාට ස්තූතිවන්ත වන්න..නිර්මාණශීලී වන්න...යමක් දෙස හැම දෙනාම නොබලන අලුත් කෝණයකින් බැලීමට හුරු වන්න.

ජීවිතය ඔබට හැඩීමට හේතු 100ක් දෙන විට ඔබ සිනා සීමට හේතු 1000ක් ඇති බව ජීවිතයට පෙන්වන්න.

A blind boy sat on the steps of a building with a hat by

his feet. He held up a sign which said: 'I am blind, plz

help me. There were only a few coins in the hat.
A man was walking by. He took a few coins from his

pocket & dropped them into the hat. He then took the sign,

turned it around, & wrote some words. He put the sign back

so that everyone who walked by would see the new words.
Soon the hat began to fill up. A lot more people were giving

money to the blind boy. That afternoon the man who had

changed the sign came to see how things were. The boy

recognized his footsteps & asked, 'Were you the one who

changed my sign this morning? What did you write?'

The man said, 'I only wrote the truth. I said what you said

but in a different way.' What he had written was: 'Today

is a beautiful day & I cannot see it.'

Do you think the first sign & the second sign were saying

the same thing….? Of course both signs told people that

the boy was blind. But the first sign simply said the boy

was blind. The second sign told people they were so lucky

that they were not blind. Should we be surprised that the

second sign was more effective?
Moral of the Story:

Be thankful for what you have.

Think differently & positively.

 

When life gives you 100 reasons to cry,

Show life that you have 1000 reasons to smile.

 

“In the journey of life, if you want to travel without fear,

  You must have the ticket of a good conscience…..!!!'

මිනිස්කම

දිනක් රාත්‍රියේ 11.30ට පමන ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ඇලබාමා ප්‍රාන්තයේ අධිවේගී මාර්ගයක් අයිනේ, ඇදහැලෙන දැඩි වර්ෂාව මධ්‍යයේ කලු ජාතික කාන්තාවක් සිටගෙන සිටියා. ඇයගේ මෝටර් රථය කාර්මික දෝෂයකට ලක් වී තිබූ අතර රථය පන ගැන්වීමට ගත් සියලුම උත්සාහයන් ව්‍යර්ත වූ නිසා මාර්ගයේ ධාවනය වන වෙනත් රථයකින් උදව් ඉල්ලිමයි ඇගේ අරමුන වූයේ.

මාර්ගයේ ධාවනය වූ රථ බොහොමයකට සංඥා කලත් ඒ කිසිවක් ඇය සදහා නතර වූයේ නෑ.1960 දශකය කලු-සුදු ගැටුම් බහුල සමයක් වූ නිසා එය පුදුමයට කරුණක් නොවේ.

අවසානයේ තරුණ සුදු ජාතික මිනිසෙකු ඇයගේ සංඥාවට නතර වූ අතර ඇයට ආරක්‍ෂාකාරීව කැබ් රථයක් කරා යාමට ඔහු උදව් කලා. කලු ගැහැනිය ලොකු හදිසියකින් සිටි බව පෙනුනු අතර වෙන් වන විට ඇය ඔහුගේ ලිපිනය සටහන් කර ගත්තා.

දින කීපයක් ගත වුනා. හදිසියේම දිනක් පුද්ගලයෙකු තරුණ සුදු ජාතික මිනිසාගේ නිවසට පැමින විශාල පාර්සලයක් ඔහුට ලබා දුන්නා. පාර්සලය තුල වූයේ විශාල වර්ණ රූපවාහිනියක් වූ අතර ඒ සමග කුඩා ලිපියක්ද තිබුනා.

"මහමග අතරමං වී සිටි මට උදව් කල ඔබට බොහෝම ස්තූතියි.එදා වර්ෂාවෙන් මගේ ඇදුම් පමනක් නොවේ මුලු ආත්මයම තෙත බරිත වෙලයි තිබුනේ.එදින ඔබ නිසා මගේ ස්වාමියා මිය යන මොහොතේ මට ඔහු අසල සිටීමට හැකි වුනා. ඔබට දෙවි පිහිටයි!!! මෙයට, Mrs. Nat King Cole. (කලු ඇමරිකානු ප්‍රසිද්ධ ජෑස් සංගීත වේදියෙකු ගේ බිරිද)

ඔබට හැකි සෑම විටම තවත් පුද්ගලයෙකුට උදව් කිරීමට ඇති අවස්ථාව මග නොහරින්න.

අවංක ආදරය ප්‍රකාශ කරන්න බිය වන්න එපා

එතකොට මම සාමාන්‍ය පෙල. ඒ කාලෙ අපේ ඉංග්‍රීසි පංතියෙ මගේ එහා පැත්තෙන් වාඩි වෙලා හිටපු ගැහැණු ළමයා දිහා හොරෙන් බලන්න මම පුරුදු වෙලා හිටියා. එයා තමයි මට හිටපු හොඳම යාලුවා. එයාගේ සිනිඳු කෙහෙරැලි මූන දිහා බලන් ඉන්නකොට මට හිතුනෙ එයාව මගේම කරගන්න ඕනෙ කියලා.ඒත් එයාට ඒ බව තේරුණේ නෑ.

දවසක් පංතිය ඉවර උනාම එයා මං ලගට ඇවිත් එයාට කලින් දවසේ මග ඇරුණු පාඩම් වල සටහන් වගයක් මගෙන් ඉල්ලුවා. මම ඒ ටික එයාට දුන්නම එයා "ස්තුතියි" කියලා මගේ කම්මුලට පුංචි හාදුවක් දුන්නා. "මම ඔයාට ආදරෙයි" කියලා කියන්න කොච්චර හිතුනත් හිතේ තිබුන ලැජ්ජාව නිසා මට ඒ බව එයාට කියන්න බැරි උනා.මම දන්නේ නෑ ඒ ඇයි කියලා. 

ඒ වෙනකොට මම උසස් පෙල.දවසක් මගේ ජංගම දුරකථනය නාද උනා. එහා පැත්තෙන් කථා කළේ ඇය. ඇය ඉකිබිදිමින් පැවසුවා ඇගේ ආදරය බිදුනු බව. ඇයට ඒ දුක තනියම දරා ගන්න බැරි නිසා ඈ මට එන්න කිව්වා. ඇය හමුවුනාම ඇගේ ඇස් වල රැදුණු කඳුලු දැකලා මට හිතුනා ඈ මගේම උනානම් කියලා. පැය දෙකකට විතර පස්සේ අපි ලස්සන ආදර කතාවක් තිබුණු චිත්‍රපටයක් බැලුවා. මම ගෙදර එන්න ලෑස්ති උනාම ඈ මං ගාවට ඇවිත් මගේ කම්මුලට හාදුවක් දීලා "ස්තුතියි" කිව්වා. මෙවරත් "මම ඔයාට ආදරෙයි" කියලා කියන්න බැරි උනේ මගේ ලැජ්ජාව නිසා. මම දන්නේ නෑ ඒ ඇයි කියලා. 

කාලය ගත වුනා. අපි දෙන්නම විශ්ව විද්‍යාලයට තේරුණා. ඒ අපේ පලමු වසර.ඒ වෙනකොට ඇයට පෙම්වතෙක් හිටියා. දිනක් ඔවුන් දෙදෙනා හමුවීමට සිටියත් අසනීපයක් නිසා ඔහු පැමිනියේ නෑ. මට එදින ඇයව හමුවුනා. අපි දෙදෙනා ගහක් යට වාඩිවෙලා ගොඩක් වෙලා කතා කරකර හිටියා. ඇය හිනාවෙනකොට මං ඇගේ දීප්තිමත් නෙතු සඟල දෙස ආසාවෙන් බලන් හිටියා. අපි සමුගන්නකොට ඇය මට කිව්වා "ඔයා දන්නවද, මේ මම ජීවිතයේ ගත කරපු හොඳම පැය කීපය" කියලා. මෙවරත් මට මගේ හිතේ ඇය වෙනුවෙන් තිබුනු ආදරය ප්‍රකාශ කරන්න බැරි උනා. 

වසරින් වසර ගෙවී ගියා. අපේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සවය පැවැත්වෙන දිනය උදා වුනා. ඒ වන විට ඇය රූමත් තරුණියක්.උපාධිය ලබා ගැනීමට වේදිකාවට ගොඩ වූ ඇය දුටු මට හිතුනා අනේ ඇය මගේම උනා නම් කියලා.ඒත් ඇය එය නොදන්නා බව මම දැන සිටියා. උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයෙන් පස්සේ ඈ මා වැළද ගෙන හැඬුවා. වෙන් වී යන විට ඈ මගේ කම්මුල සිපගෙන "ඔයා තමයි මගේ හොඳම යාලුවා" කියලා කිව්වා. මට කියන්න ඕනි උනා "ඔයා මට හොදම යාලුවෙකුටත් වඩා වැඩි කෙනෙක්" කියලා.නමුත් ඒ බව කියන්න මෙවරත් මට ආත්ම ශක්තියක් තිබුනේ නෑ.මම දන්නේ නෑ ඒ ඇයි කියලා. 

මම පල්ලියේ බංකුවක වාඩිවෙලා ඉන්නවා. මේ ඇගේ විවාහ උත්සවය. ඇය අද ඇගේ ජීවිතය අලුතෙන් පටන් ගන්නවා තවත් පුද්ගලයෙක් සමග.ඇයව මගේ කරගන්න මට ඕනි උනත් මට ඒක කර ගන්න බැරි උනා. ඇය මධුසමයට පිටත් වෙන්න කලින් මා ළඟට ඇවිත් "අනේ ඔයා ආවද? බොහොම ස්තුතියි" කියලා මගේ කම්මුලට හාදුවක් දුන්නා. මම ඔයාට ආදරෙයි කියන්න හිතුනත් මෙවර ඒ සදහා මට ඉඩක් නෑ.

කාලය වේගයෙන් ගෙවී ගියා. දැන් මම ඉන්නේ මාව ඇගේ හොඳම යාලුවා විදිහට පිළිගත්ත, මම රහසින් පෙම් කල, ඇගේ නිසල දේහය අසල. පල්ලියේ අවසන් දේව මෙහෙය අවසානයේ ඇගේ පාසල් කාලයේ දින පොතෙන් කොටසක් කියෙව්වා. 

"මම ඔහු දෙස බලන් ඉන්නවා, ඒත් ඔහුට ඒ බව තේරෙන්නේ නෑ. ඒක මම දන්නවා. මට හිතුනා මේ බව ඔහුට කියන්න. මට ඕන උනා ඔහුට අඟවන්න ඔහු මට හොඳම යාලුවෙක්ට වඩා කෙනෙක් බව. මම ඔහුට ආදරෙයි. ඒත් මේ බව ඔහුට කියන්න මට ලැජ්ජයි. අනේ ඔහු මට ඉක්මනින්ම මම ඔයාට ආදරෙයි කියලා කියනවනම්...." 

ඔබ කිසිවෙකුට අවංකව ආදරය කරනවා නම් ලැජ්ජාව බිය පසෙකලා පමා නොවී ඒ බව ඇයට/ඔහුට පවසන්න. ඔබේ පමාව නිසා ඒ අය ඔබට අහිමි උනොත් ජීවිත කාලය පුරාම ඒ පිලිබදව ඔබට පසුතැවීමට සිදු වේවි.

Tie a Yellow Ribbon Round the Old Oak Tree-කොන්දේසි විරහිත ආදරය

1971 දී ඇමරිකාවේ නිව්යෝර්ක් පෝස්ට් පුවත්පත(The NewYork Post ) ඇමරිකාවේ ජොර්ජියා ප්‍රාන්තයේ කුඩා නගරයක් වූ වයිට් ඕක්(White Oak) හි විසූ මිනිසෙකු පිලිබද සත්‍ය කතාවක් පල කලා.මොහු ලස්සන හොද ගැහැනියක් සමග විවාහ වී සිටි නමුත් කෙදිනකවත් ඇයව අගය කලේ නෑ.ඔහු හොද සැමියෙක් හෝ හොද පියෙකු නොවූ අතර බොහෝ දිනවල රාත්‍රියේ බීමතින් පැමින දරුවන්ටත් බිරිදටත් පහර දීමට පුරුදු වී සිටියා.

දිනක් මොහු තීරණය කලා නිව්යෝර්ක් නගරයට සංක්‍රමනය වී ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කිරීමට, නමුත් ඔහු සතුව ප්‍රමානවත් මුදලක් තිබුනේ නෑ. අවශ්‍ය මුදල් ප්‍රමානය බිරිදගේ ඉතිරිකිරීම් වලින් සොරකම් කල මොහු බසයක නැගී නිව්යෝර්ක් බලා පිටත් වුනා.

නිව්යෝර්ක්හිදී මිතුරන් සමග එක් වී ඔහු ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කල අතර ඔහුගේ නව ජීවිතයේ ප්‍රධානත්වය ලබා දුන්නේ මත්පැන්, ගණිකාවන් සහ සූදුවටයි. ටික දිනක් යනතුරු ඔහු බොහෝ විනෝදයෙන් කල් ගෙව්වත් ඉතා ඉක්මනින් ඔහුගේ ව්‍යාපාරය බංකොලොත් වුනා.ජීවත් වීම සදහා නොයෙකුත් අකටයුතුකම් වලින් මුදල් සෙවීමට ඔහු පුරුදු වුනේ ඉන් පසුවයි. මොහු මුදල් ඉපයූ ප්‍රධාන මාර්ගයක් වූවේ හොර චෙක්පත් වලින් මුදල් වංචා කිරීම වූ අතර වැඩිකල් නොගොස් ඔහු පොලීසියට හසු වුනා.මොහුව උසාවියට ඉදිරිපත් කල පසු හිමි වුනේ වසර තුනක සිර දඩුවමක්. 

සිරගතවී සිටි අවසන් කාලයේ මොහුට නිවස සිහිපත් වූ අතර බිරිද සහ දරුවන් තමන් ලග නොමැතිකමේ හිදැස තදින්ම දැනුනා.අවසානයේ බොහෝ ආයාසයෙන් ධෛර්ය උපදවා ගත් ඔහු තමා කල දේවල් වලට සමාව ඉල්ලා තමන් ඔවුන්ට කොපමන ආදරේදැයි යන්නත් පවසා බිරිදට ලිපියක් ලිවීමට තීරණය කලා. බිරිද යලිත් තමාව පිලිගන්නා ලෙස ඔහු සිතින් ප්‍රාර්ථනා කලා.නමුත් ඔහුට වැටහුනා මේ වන විට තමා ප්‍රමාද වැඩි විය හැකි බව.ඉතින් ඔහු ඔහුගේ ලිපිය මෙසේ අවසන් කලා. 

"ඔයා මා වෙනුවෙන් බලා සිටිය යුතු නෑ.ඒත් ඔයා තවමත් මට ආදරේ කරනවා නම්, මම කල වරදවලට සමාව දෙන්න පුලුවනි නම් මට සලකුනක් තියන්න.ඔබට තවමත් මා අවශ්‍ය යැයි සිතනවා නම් මම නිදහස් වෙන දින නගරය මැද තියන විශාල නුග ගහේ කහ පාට රෙදි පටියක් බැද තියන්න. මම නගරයට පැමින නුග ගස පසු කර යන විට එහි කහ පාට රෙදි පටියක් නැති වුනොත් මම තේරුම් ගන්නම් ඔබේ ජීවිතයට යලිත් මම අනවශ්‍ය බව. මම බස් රථයෙන් බහින්නේ නැතිව කෙලින්ම මියාමි(Miami) බලා යන්නම්,නැවතත් කිසි දිනක ඔබේ ජීවිතයට නොපැමිනෙන්න මම පොරොන්දු වෙන්නම්" 

අවසානයේදී ඔහු පුල පුලා බලා සිටි ඒ දිනය උදා වුනා.ඔහු බොහෝ සේ කැලබී සිටියේ බිරිදගේ තීරණය කුමක් වේ දැයි සිතා ගැනීමට නොහැකි නිසයි.ඔහුට බිරිදගෙන් පිලිතුරු ලිපියක් නොලැබුන අතර අවම වශයෙන් ඇයට තමා යැවූ ලිපිය ලැබුනු බවටවත් සාක්‍ෂියක් නොමැති නිසා ඔහු බොහෝ දුර්මුඛ වුනා.

ඔහු මියාමි(Miami) බලා යන බසයකට ගොඩ වුනා. ඒ බසය ගමන් කරන්නේ ඔහුගේ මවු නගරය වන වයිට් ඕක්(White Oak) නගරය හරහායි.ඔහුගේ සිතේ තිබුනු කලබල ගතිය නිසා ඔහු ඔහුගේ කථාව බස් රථයේ ඔහු සමග ගමන් කල අනෙක් මගීන් සමග බෙදා ගත්තා.බස් රථයේ සිටි සෑම පුද්ගලයෙකුම ඔහුගේ කථාව දැන ගත් අතර ඔවුන් බස් රථයේ රියදුරාගෙන් ඉල්ලා සිටියේ වයිට් ඕක්(White Oak) නගරයේ නුග ගස අසලින් බසය සෙමින් ධාවනය කරන ලෙසයි. 

වයිට් ඕක්(White Oak) නගරය වෙත බස් රථය ලගා වන විට ඔහුගේ හදවතේ වේගය ගොඩක් වැඩි උනා. නුග ගස අසලින් ගමන් කරන එම අවස්ථාව දරා ගැනීමට අපහසු වූ නිසා මුහුන බිමට නැඹුරු කර ගත් ඔහු දෑස් පියා ගත්තා. නමුත් නුග ගහ ආසන්න වනවාත් සමගම බස් රථයේ මගීන් නැගූ ප්‍රීති ඝෝෂාව නිසා ඔහු හිස ඔසවා දෙනෙත් විවෘත කලා.දෙනෙතේ පිරී තිබුනු කදුලු කැට අතරින් දුටු දෙයින් ඔහු විශ්මයට පත් වුනා.

නුග ගසේ තිබුනේ එක් කහ පැහැති රෙදි පටියක් නොවේ,ගස පුරා කහ පැහැති රෙදි පටි සිය දහස් ගණනක් එල්ලී තිබුනා. 

මෙම කතා පුවත ඉතා ඉක්මනින් රට පුරා පැතිරුනා. Irwin Levine සහ L. Russell Brown යන ගීත රචකයන් දෙදෙනා මේ ඇසුරින් "Tie a Yellow Ribbon Round the Old Oak Tree" නමින් ගීතයක් රචනා කල අතර Dawn featuring Tony Orlando නැමති සංගීත කණ්ඩායම ගායනා කල මෙම ගීතය 1973දී ලොව පුරා ගීත දර්ශක රාශියක පලමු ස්ථානයේ රැදී තිබුනා. 2008 දී Billboard නම් ප්‍රකට සංගීත සගරාව විසින් සකස් කල ලොව මෙතෙක් නිර්මානය වූ විශිෂ්ඨම ගීත 100 අතුරින් 37වන ස්ථානය මෙම ගීතයට හිමි වුනා.

මෙම ගීතයට මෙම එකෙන් සවන් දෙන්න
මේ පිලිබදව වෙනත් මති මතාන්තර පවතින නිසා මෙහි සත්‍යතාවය 100% තහවුරු කල නොහැකි වුනත් මෙම කතාව කොන්දේසි විරහිත ආදරය පිලිබදව හොද නිදසුනක් සපයයි.කාලයත් සමග ආදරයේ නිර්වචනය බොහෝ සේ වෙනස් වී ඇත.වර්තමානය වන විට ආදරය භෞතික වස්තූන්/ලක්‍ෂණ මත පදනම්ව ඇති අතරම ආදරය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රදර්ශණය කිරීම විලාසිතාවක්ව ඇත(තම පෙම්වතාට පෙම්වතියට ඇති ආදරය ෆේස්බුකියේ ස්ටේට්ස් එකක් ලෙස යෙදීමම මෙයට උදාහරණයක් නොවන්නේද?). සමාජයේ බහුතරයක් ආදරය යනු බොලිවුඩ් සිනමාපටයක ඇති බොලද ප්‍රේම කතාවක් ලෙස සිතා සිටී. මෙම කථාවේ එන ගැහැනිය අතීතයේදී තමාට බොහෝ හිරිහැර කල මිනිසාට සමාව දී ඔහුගේ ආදරය යලිත් පිලිගන්නේ ඇයගේ සිතේ ඔහු පිලිබද වූ කොන්දේසි විරහිත ආදරය නිසා නොවේද?

සමාව ගන්න බිය නොවන්න

මහාචාර්යවරයෙක් වැඩිහිටියන් සදහා පවත්වපු පන්තියකදී දවසක් අමුතුම විදියේ පැවරුමක් ලබා දුන්නා. ඒ තමා ඊළග සතිය ඇතුලත තමන් ගොඩක් ආදරය කලත් කවදාවත් ඒ බව කියා ගන්න බැරි උන කෙනෙක් ලගට ගිහින් තමන් ඒ අයට ආදරෙයි කියලා කියන එක. මේ පැවරුම ඉතාමත්ම පහසු එකක් බව අපට පෙනුනත් අපි තේරුම් ගන්න ඕනි මේ පන්තියේ ඉන්නේ වයස අවුරුදු 35ට වඩා වැඩි අය බව.ඒ පරම්පරාවේ අය ගොඩක් දුරට කෙනෙක් වෙනුවෙන් තමන්ගේ හිතේ තියන හැගීම් ප්‍රකාශ කිරීමේදී මැළි බවක් දක්වනවා. 

ඉතින් සතියකින් ඊළග පන්තිය පටන් ගත්තා. මහාචාර්යවරයා පන්තියටම ඇහෙන්න කිව්වා කවුරු හරි ගිය සතියේ දුන්න පැවරුම කරනකොට මුහුන දුන් අත්දැකීමක් පන්තිය ඉස්සරහට ඇවිත් විස්තර කරන්න කියලා.මහාචාර්යවරයා බලාපොරොත්තු උනේ කාන්තාවක් ඉස්සරහට ඒවි කියලා,මොකද මේ වගේ දේවල් වලට දක්‍ෂ කාන්තාවොනේ. නමුත් මහාචාර්යවරයා පුදුමයට පත් කරමින් පන්තිය ඉස්සරහට ආවේ වයස අවුරුදු 40ක් පමන වෙන පිරිමියෙක්. 

"මහාචාර්යතුමනි ඔබ ගිය සතියේ ඒ පැවරුම දුන්න වෙලාවේ මම ඔබත් එක්ක තරහින් හිටියේ. මට හිතුනේ නෑ ඒ විදියට ආදරෙයි කියලා කියන්නෙ ඕනි කෙනක් මගේ ජීවිතේ ඉන්නවා කියලා. අනිත් එක එහෙම කෙනෙක් හිටියත් එහෙම කියන්න කියලා මට කියන්න ඔබ කවුද කියලත් මට හිතුනා.ඒත් මම ගෙදර යන අතරතුර මගේ හෘද සාක්‍ෂිය මට කතා කලා. එය මට පැහැදිලිවම කිව්වා මම ආදරෙයි කියලා කියන්න ඕනි කාටද කියලා. 

වසර 5කට විතර කලින් මමත් මගේ පියාත් අතර බහින්බස් වීමක් ඇති වුනා. එදා ඉදලා ආයේ කවදාවත් අපි දෙන්නා සුහද උනේ නෑ. අපි දෙන්නා මුණ ගැහුනේ පවුලේ අය එකතු වෙන සාදයකදී විතරයි,ඒ හමු උනත් අපි වචන දෙක තුනකට වැඩිය කතා කරන්නේ නෑ.ඉතින් එදා රෑ වෙලා ගෙදර යනකොට මම තීරණය කලා මම ආදරෙයි කියලා කියන්න ඕනි මගේ තාත්තට බව. 

මම ගෙදර යනකොට මගේ බිරිද නිදාගෙන හිටියේ. මම ඇයව ඇහරවලා මේ බව කිව්ව ගමන් ඇය පැනලා මාව බදාගෙන මාව සිප ගත්තා. අපේ විවාහ ජීවිතයේ පලවෙනි වතාවට ඇය මගේ කදුලු දැක්කේ එදා.එදා ඈ අපි දෙන්නා ගොඩාක් රෑ වෙනකම් කෝපි බිබී කතා කර කර හිටියා.ඇත්තෙන්ම එය නියමයි.

පහුවදා ගොඩාක් ප්‍රබෝධමත් දවසක් උනා. උදේ පාන්දරම නැගිට්ට මම වෙනදට කලින් කාර්යාලයට ගියා. වෙනදා මුලු දවසෙම කරන වැඩ එදා මම පැය දෙකෙන් අවසන් කලා. 10ට විතර මම තාත්තාට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තා. තාත්තා ඇමතුමට පිලිතුරු දුන්නම මම ඇහුවා 

"තාත්තේ මට අද හවස 5.30ට තාත්තව හමුවෙන්න පුලුවන් ද?තාත්තට කියන්න දෙයක් තියනවා මට"

තාත්තා තරහින් "ඒ පාර මොනවද"කියලා ඇහුවා.

නමුත් මට වැඩි වෙලාවක් අවශ්‍ය නොවන බව ඒත්තු ගන්වන්න පුලුවන් උන නිසා ඔහු කැමති උනා හවසට හමු වෙන්න.

හවස 5.30 වෙනකොට මම තාත්තලගේ නිවසට ගියා. දොරට තට්ටු කරනකොට මට බය හිතුනා අම්මා ඇවිත් දොර අරී කියලා. ටික වෙලාවකින් තට්ටු කරනකොට දොර ඇරුනා,දොර ඇරියේ තාත්තා.මම කාලේ නාස්ති කලේ නෑ.

"මම ආවේ මම තාත්තාට ගොඩක් ආදරේ බව කියන්නයි"තාත්තා දෙසට පියවරක් තබන ගමන් මම කිව්වා.

මේ කතාව අහපු ගමන් තාත්තාගේ මූන ගොඩක් වෙනස් උනා,පෙන්නගෙන හිටිය තරහා මූන අයින් වෙලා ඉස්සර මට පුරුදු මගේ තාත්තගේ මූන මතු උනා.තාත්තාගෙ ඇස් වලට කදුලු ආවා.අඩන ගමන් තාත්තා කිව්වා. 

"පුතාට මමත් ගොඩක් ආදරෙයි පුතේ..ඒත් මට ඒක පුතාට කියා ගන්න පුලුවන් උනේ නෑ"කියලා.

තාත්තයි මමයි ගොඩක් වෙලා බදාගෙන හිටියා.ඒ වෙලාවේ මගේ අම්මත් ඇවිත් අපි දෙන්නව බදා ගත්තා.ඒක වචන වලින් විස්තර කරන්න බැරි මොහොතක්...මට ඒ වගේ සැනසිල්ලක් අවුරුදු ගාණකින් දැනිලා නෑ.... 

ඒත් මගේ කතාව එතනින් ඉවර නෑ. මම ඔහුගේ නිවසට ගිය දවසට දවස් දෙකකට පස්සේ ඔහුට හෘද්‍යාබාධයක් හැදුනා,ඔහු මට කවදාවත් කියලා නෑ ඔහුට හෘද්‍යාබාධයක් තියනවා කියලා. ඔහු තවම රෝහලේ. ඔහුට තවමත් සිහිය නෑ. වෛද්‍යවරුන්ට අනූව ඔහුගේ ජීවිතේ ගැන විශ්වාසයක් තියන්න අමාරුයි.

මට ඔයාලා හැමෝටම පණිවිඩයක් දෙන්න තියනවා.කරන්න ඕනි බව දන්න කිසිවක් කරන්න මොහොතක්වත් පමා වෙන්න එපා.හිතන්න මම තාත්තව මුනගැහෙන්න යන්නේ නැතිව හිටියා නම් ආයේ කවදාවත් මට ඔහුට කියන්න බැරි වෙන්න තිබුනා මම ඔහුට කොච්චර ආදරේද කියලා.ඒ නිසා කරන්න අවශ්‍ය දේ කරන්න ඔබේ කාලය මේ දැන්ම මිඩංගු කරන්න." කියමින් ඔහු කතාව අවසන් කලා.

ලොව පවතින සෑම සම්බන්ධයක්ම පවතින්නේ "අසම්පූර්ණ(Imperfect)" මිනිසුන්/ගැහැනුන් දෙදෙනෙකු අතරයි. එම නිසා ඔවුනොවුන් අතින් වැරදි සිදුවීම වැලැක්විය නොහැකියි. මෙවන් අවස්ථාවක සිත් රිදවීම් සිදුවන අතර සම්බන්ධතා දෙදරා යයි. සම්බන්ධතාවක් දෙදරා ගිය පසු බොහෝ විට සිදු වන්නේ සම්බන්ධතාවය යලි ඇරඹීමට අනෙකා පැමින සමාදාන වන තුරු බලා සිටීමයි.ඒ එකිනෙකා තුල ඇති ආත්ම අහංකාරය නිසායි.කාලය ගත වෙයි.මෙලොව පවතින සියලුම දේ අතුරින් අවිනිශ්චිතම දෙය නම් කාලයයි.

ඔබ යමෙකුගෙන් සමාව ගැනීමෙන් අදහස් කරන්නේ ඔබ වැරදි බව හෝ අනෙකා නිවැරදි බව හෝ නොවේ. එයින් අදහස් වන්නේ ඔබ තුල පවතින ආත්ම අහංකාරයට වඩා ඔබ දෙදෙනා අතර පවතින සම්බන්ධය වටිනා බවයි.