බොහෝම ඉස්සර එකමත් එක රටක

බොහෝම ඉස්සර එකමත් එක රටක හිටියා බොහෝම කඩවසම් කුමාරයෙක්. මේ කුමාරයගේ පරම්පරාවට නපුරු මායාකාරියක් ශාපයක් කරලා තිබුනා. මේ ශාපේ හැටියට මේ පරම්පරවේ කුමාරයන්ට විවාහ වෙනකන් අවුරුද්දකට කතා කරන්න පුලුවන් එකම එක වචනයයි. ඒත් එක අවුරුද්දක් කතා නොකර හිටියොත් ඒ කතා නොකර හිටපු වචනෙත් එක්ක වචන 2ක් කතා කරන්න පුලුවන් ඊට පස්සේ අවුරුදේ (මේ කාලේ වෙනකොට ගොලු භාශාව කියල දෙයක් තිබුනෙත් නෑ,ලියන විදිය හොයා ගෙන තිබිනෙත් නෑ)

ඉතින් මෙහෙම ඉන්නකොට කුමාරය දැක්ක ලස්සනම ලස්සන කුමාරියක්. රතු පාට තොල්,තද කලු පාට දිග කොණ් ඩේ,නිල් පාට ඇස් දැක්ක කුමාරයා කුමාරිට වශී වුනා. මෙයා හිතුවා කවදා හරි බදින්නේ මේ කුමාරිවම තම කියලා. ඉතින් මෙයා හිතුවා කොහොම හරි අවුරුදු 2ක් කතා නොකර ඉදලා කුමාරි ලගට ගිහින් "මගේ සොදුරිය" කියලා කියනව කියලා.

අමාරුවෙන් ඒ අවුරුදු 2 ඉවර වුනාම මෙයාට හිතුනා කුමාරිට ආදරෙයි කියලත් කියන්න ඕනි කියලා,ඒ කියන්නේ "මගේ සොදුරිය මම ඔයාට ආදරෙයි" කියලා. එතකොට තව වචන 3ක් වැඩි වෙන නිසා තව අවුරුදු 3ක් කතා නොකර ඉන්න වෙනවා කුමාරයට. ඒ කියන්නේ දැන් එක දිගට අවුරුදු 5ක් කතා නොකර ඉන්න ඕනි.

ඒත් ඒ අවුරුදු 5ත් ඉවර උනාම මෙයාට හිතුනා,ආදරෙයි කියලා මදි නිසා කුමාරිව කසාද බදින්නත් ඕනි කියල කියන්න ඕනි කියලා,ඒ කියන්නේ "මගේ සොදුරිය මම ඔයාට ආදරෙයි ඔයා මාව කසාද බදිනවද" කියලා,ඒ කියන්නේ තවත් අවුරුදු 4ක් කතා නොකර ඉන්න වෙනවා කුමාරයට,මුලු අවුරුදු ගාන 9ක්.

ඔහොම ගිහින් අවුරුදු 9ක කාලේ ඉවර උනා,දැන් කුමාරයට හරිම සතුටුයි,එයා කුමාරිව ඒ කාලේ ලෝකේ තිබුන මිළ අධිකම උද්‍යානයට එක්ක ගිහින් , ගොඩාක් දුර්ලභ, ගොඩාක් මිළ අධික රෝස මල් කලඹක් එයාට දීලා,එයා ලග දණ ගහලා(ඒ කාලේ එහෙමනේ කලේ) පුරුෂ ධෛර්ය දාලා බොහෝම ආදරණීය විදියට ඇහුවා

"මගේ සොදුරිය... මම ඔයාට ආදරෙයි!!! ඔයා මාව කසාද බදිනවද???" කියලා.

එතකොට කුමාරිය පුදුමෙන් එයගේ නිල් පාට ඇස් දෙක ලොකු කරලා...එයාගේ මිහිරි හඩින් මෙහෙම කිව්වා. .

.

.

.

.

"අනේ මට ඇහුනේ නෑ" .

කළ හොඳ පස්සෙන් එන හැටි.....

ලෝකෙ කැරකෙනවා.ජීවිතේ හොයන්න අපි ලෝකෙ වටේ දුවනවා.එහෙම දුවද්දී අපි හුඟාක් දේවල් අතරමග දාලා යනවා..... යුතුකම්.... වගකීම්..... ආදරය.... කරුණාව..... අපිට අමතක වෙනවා... ඒත් ජීවිතේ දිනන්න දුවන ගමන් ජීවිතේ හොයන්න දුවන තවත් කෙනෙක්ට පුංචි හරි උපකාරයක් පුළුවන් විදියට කරන්න අමතක කරන්න එපා...... අපි හොඳ හිතින් අනුනට පංචි හරි උපකාරයක් කළොත් ඒකේ හොඳ ප්‍රතිඵල අපිට ඉක්මනින්ම අත් විඳින්නට හැකියි..... අපි හැමෝම මෙහෙම කළොත් මේ ලෝකෙ හරිම ලස්සන වෙයි නේද....? මේ වීඩියෝව ඒකට හොඳම උදාහරණය නේද....

ජීවිත කාලය සුන්දරයි

වයස අවුරුදු 92ක් පමන වන මහලු මිනිසෙක් අද මහලු නිවාසයකට ඇතුල් වුනා. ඉතා ප්‍රසන්න අයෙක් වූ ඔහු තමන් ගේ පෙනුම ගැන ගොඩක් සැලකිලිමත් වුන අයුරක් පෙනුනා.

වයස අවුරුදු 70ක් පමන වූ ඔහුගේ බිරිද ටික කලකට පෙර ගොස් ඇති අතර එයින් පසු මෙපමන කලක් ඔහු තනිවම ඔහුගේ නිවසේ වාසය කර තිබෙනවා.

පැය කීපයක මහලු නිවාසයේ ආලින්දයේ රැදී සිටිය ඔහුට අවසානයේ ඔහුගේ කාමරය සූදානම් බව පැවසුවා. එවිට සතුටින් සිනාසුනු ඔහු හැරමිටියේ ආධාරයෙන් සෙමින් සෙමින් විදුලි සෝපානය දෙසට පැමිනියා.

කාමරයට පැමිනීමට පෙරම මම ඔහුට ඔහුගේ කාමරය විස්තර කලා.කාමරයේ ජනේල් වලට දමා ඇති තිර වල සිට සියලුම ලොකු කුඩා දේ විස්තර කර අවසානයේ ඔහු සතුටින් සිනා සුනා.

"මම එයට ගොඩාක් කැමති" සුරතල් බලු පැටවෙකු දුටු විට සතුටු වන අවුරුදු 8ක දරුවෙකු මෙන් මහත් උද්‍යෝගයෙන් ඔහු පැවසුවා.

"මහත්මයා ඔබ තවම ඔබගේ කාමරය දුටුවේත් නෑනේ, මදක් ඉවසන්න ,තව ටිකකින් අපි ඔබේ කමරයේ."මම ඔහුට කීවා. ."මම මගේ කාමරයට කැමති වීමට එය සියැසින් දැකීම අවශ්‍ය නෑ දරුවා" ඔහු පිලිතුරු දුන්නා.

"සතුට කියන දේ මම කලින්ම තෝර ගන්නවා,කාමරයට මම කැමතිද නැද්ද කියන දේ කාමරයේ තියන ගෟහ භාණ්ඩ මතවත් කාමරයේ ඇති සුන්දර දේවල් මතවත් රදා පවතින්නේ නෑ...එය රදා පවතින්නේ ,මම එම කාමරය දැකීමට බලාපොරොත්තු වන ආකාරය මතයි."

"මම මගේ කාමරයට ඉතා කැමති බවට මේ වන විට තීරණය කර අවසානයි,සෑම දිණයකම උදෑසන අවදි වන විට මම එම තීරණය ගන්නවා"

"අවශ්‍ය නම් මට උදෑසන නින්දෙන් අවදි වුනු මොහොතේ පටන් යහන මතට වී මගේ දුර්වල ශරීරයේ රිදුම් දෙන ස්ථාන ගණන් කරමින් ඒ ගැන දුක් වෙමින් ඉන්න පුලුවන්,එහෙමත් නැත්නම් වයස 92ක් වූ පසුවත් මගේ ශරීරයේ හොදින් ක්‍රියා කරන ස්ථාන ගැන සිතමින් සතුටු වෙන්න පුලුවන්"

"ජීවිතයේ සෑම දිනයක්ම ත්‍යාගයක්...මට මගේ ඇස් දෙක විවෘත කරන්න පුලුවන් ඒ සෑම දිනකම මම මගේ නව දවස පිලිබදව අවධානය යොමු කරනවා, පුරා මා ලබා ඇති සුන්දර මතකයන් සිහිපත් කරනවා"

ජීවිතයේ සතුට සදහා පහත කරුණු සිතට ගන්න.

1. ඔබේ හදවතින් වෛරය ඈත් කරන්න

2. ඔබේ සිතෙන් ශෝකය ඉවත් කරන්න

3. ජීවිතය සරල කර ගන්න

4. වැඩියෙන් දෙන්න

5. අඩුවෙන් බලාපොරොත්තු වන්න.

ධණවත් පියා

තරුණ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයෙක් තමන්ගේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සවයට සූදානම් වෙමින් තිබුනා. මේ දිනවල නගරයේ මෝටර් රථ ප්‍රදර්ශනාගාරයක නවීන පන්නයේ මෝටර් කාර් රථයක් ප්‍රදර්ශනය කල අතර තරුණ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයා මේ කාර් රථයට බෙහෙවින් ඇලුම් කලා. ඔහු දන්නවා ඔහුගේ පියාට බොහොම පහසුවෙන් මේ කාර් රථය තමන්ට මිලදී දෙන්න පුලුවන් බව මොකද ඔහු ධණවත් ව්‍යාපාරිකයෙක්. ඉතින් මොහු නොයෙක් වර පියාට මතක් කලා තමන්ට ඒ කාර් රථය අවශ්‍ය බව.

උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවස උදා වුනා තරුණ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයා නොඉවසිල්ලෙන් බලා සිටියා පියා තමන්ට ඒ කාර් රථය තෑගි කරයි කියලා. අවසානයේ පියා තම පුත්‍රයාට ඔහුගේ පෞද්ගලික කාමරය අඬ ගැසුවා.

පියා තම පුත්‍රයාට පැවසූවා තමන් ඔහු ගැන කොපමන ආඩම් බර වෙනවාද කියා..තමන් ඔහුට කොපමන ආදරේද කියා. ඔහු තම පුතාට ඉතා අලංකාර ලෙස ඔතා තිබුනු තෑගි පාර්සලය තෑගි දුන්නා. මදක් කුතුහලෙන් සහ මදක් නොරිස්සුම් සහගත ලෙස පුතා එම පාර්සලය විවෘත කලා. එහි තිබුනේ ඉතා අලංකාර බයිබලයක්,ඒ මත ඔහුගේ නම රන් අකුරින් පින්තාරු කර තිබුනා.

"ඔයාට ඔච්චර තියෙන සල්ලි වලින් මට අරන් දෙන්න පුල්ලුවන් වුනේ මේ බයිබලයක් විතරද" කෝපයෙන් කෑ ගැහුව පුතා බයිබලය මේසය මතට විසි කර ගෙදරින් පිට වුනා.

වසර ගණනාවක් ගත වුනා...වෘත්තීමය වශයෙන් විශාල වශයෙන් සාර්ථක වුනු ඔහු ඉතා සාර්ථක පවුල් දිවියක් ගත කලා.කාලය ගතවෙනකොට මෙයාට කල්පනා වුනා දැන් ඔහුගේ පියාට ගොඩක් වයස බව.උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවස දා සිට මේ වන තෙක් ඔහු පියාව මුන ගැසී තිබුනේ නෑ. පියාව මුන ගැසීමට යාමට සිතා සිටියත් අධික කාර්යබහුලත්වය නිසා මොහුට යන්න ලැබුනේ නෑ නමුත් මොහු පියාව මින් ගැසීමට යාමට කලින් දිනක් මොහුට විදුලි පුවතක් ලැබුනා,ඉන් කියවුනේ ඔහුගේ පියා මියගිය බව. මිය යනවිට ඔහුගේ දේපොල සියල්ල පුතාට පවරා තිබුනා.

ඔහු පියාගේ නිවසට ගියා.පියාගේ මරණයෙන් ඔහුගේ සිත ශෝකයෙන් පිරී තිබුනා...පියාව අවසන් කාලයේ රැක බලා නොගැනීම පිලිබද වරදකාරී සිතුවිලි ඔහුගේ සිතේ තිබුනා.

ඔහු පියාගේ වැදගත් ලියකියවිලි පරීක්‍ෂා කිරීමට පටන් ගත්තා ඔහු දැක්කා ඒ අතර තිබුනු තවමත් පරණ නොවූ බයිබලය. උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවසදා ඔහු එය අත් හැර ගිය ආකාරයටම එය තිබුනා. කදුලු පිරුනු දෙනෙතින් එය අතට ගත් ඔහු එහි පිටු එකිනෙක පෙරලුවා. ඔහු එසේ පෙරලන විට ඒ තුල තිබුනු යමක් බිම වැටුනු අතර පරීක්‍ෂා කිරීමේදී ඒ කාර් රථයක යතුරක් බව පෙනුනා. එහි ලේබලයක් තිබුනු අතර එය පරීක්‍ෂා කිරීමේදී එහි තිබුනේ ඔහු විශ්ව විද්‍යාලයේ අවසන් වසර ඉගෙනුම ලබන කාලයේ නවීන පන්නයේ මෝටර් කාර් රථයක් ප්‍රදර්ශනය කල මෝටර් රථ ප්‍රදර්ශනාගාරයේ නමයි, තව දුරටත් පරීක්‍ෂා කිරීමේදී එහි දිනයක් සදහන් කර තිබූ අතර ඒ දිනය වූවේ ඔහුගේ උපාධි ප්‍රධානෝත්සව දවසයි. .

ආදරය

දවසක් පිරිමි ළමයෙක් ගෑණු ළමයෙක් එක්ක මෝටර් බයිසිකල් එකක ගමනක් යමින් සිටියා...

ගෑණු ළමයා : අනේ ටිකක් ස්ලෝ කරන්නකෝ...

පිරිමි ළමයා : (සිනා සෙමින්) නෑ මෙහෙම හයියෙන් යන එක මරුනේ...

ගෑණු ළමයා : (බියෙන්) අනේ නවත්තන්නකෝ...

පිරිමි ළමයා : එහෙනම් මට කිස් එකක් දෙන්න

ගෑණු ළමයා පිරිමි ළමයාව සිප ගනී

පිරිමි ළමයා : එහෙනම් දැන් කියන්න මට ආදරෙයි කියලා

ගෑණු ළමයා : මම ඔයාට ආදරෙයි පැටියෝ දැන් ස්ලෝ කරන්නකෝ...

පිරිමි ළමයා : මගේ හෙල්මට් එක අරගෙන ඔයා දා ගන්නවද...ඒක මහ වදයක්...

ගෑණු ළමයා පිරිමි ළමයාගේ හෙල්මට් එක ගලවා එය ඇය පැලද ගනී ▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀ ඊලග දිනයේ පුවත්පත් වල පහත පුවත පල වුනා

ඊයේ XXXXX නගරයේ මෝටර් බයිසිකල් අනතුරක් සිදු වුනා. වේගය පාලනය කර ගත නොහැකි වූ මෝටර් බයිසිකලයක් පාරෙන් ඉවතට පැන ගොඩනැගිල්ලක හැපීමෙන් මෙම අනතුර සිදු වුනා. අනතුර සිදු වන විට මෝටර් බයිසිකලයේ තරුණයෙකු සහ තරුණියක් ගමන් කරමින් සිටි අතර අනතුරින් තරුණියගේ දිවි ගැලවුනු නමුත් හෙල්මටයක් පැලද නොසිටි තරුණයා මරණයට පත් වුනා. ▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀▀ සත්‍ය වශයෙන්ම සිදු වූ දේ

ගමන ආරම්භ කර මද දුරක් යන විට මෝටර් බයිසිකලයේ තිරිංග ක්‍රියා විරහිත බව පිරිමි ළමයා දැන ගත් නමුත් එය ගැහැණු ළමයාට පවසා ඇයව බියපත් කිරීමට ඔහු අකමැති විය. එම නිසා ඇයගෙන් අවසාන හාදුව ලබා ගත් පිරිමි ළමයා අවසන් වතාවට ඇයගේ මුවින් "මම ඔයාට ආදරෙයි" කියා ඇසුවේය. අවසානයේ හෙල්මටය ගැහැණු ළමයාට පැලදුවේ අනතුරක් සිදු වුවහොත් තමා මරණයට පත් වූවත් ඇයගේ දිවි බේරා ගැනීමටයි.

“Think differently & positively in Life…”අද ලස්සන දවසක්...ඒත් මට ඒක බලන්න බෑ ‏

අන්ධ පිරිමි ළමයෙක් පාර අයිනේ වාඩි වී සිටියා. ඔහු ඉදිරියෙන් පරණ තොප්පියක් තබා තිබුනු අතර ඒ තුල මිනිසුන් විසින් ආධාර ලෙස ලබා දුන් කාසි කීපයක් තිබුනා. පසෙකින් වූවේ බෝඩ් ලෑල්ලක්. එහි මෙසේ සටහන් වී තිබුනා.

"මම අන්ධයි..මට උදව් කරන්න"

පාරේ ගමන් කල මිනිසෙක් ඒ අසල නැවතී කාසි කීපයකින් අන්ධ ළමයාට ආධාර කලා. ඉන්පසු බෝඩ් ලෑල්ල අතට ගත් ඔහු එහි අනෙක්පස වචන කීපයක් සටහන් කර පාරේ මගීන්ට පෙනෙන ලෙස යලිත් තැබුවා.

ආගන්තුක මිනිසා බෝඩ් ලෑල්ලේ යමක් සටහන් කල පසු ළමයාට වැඩි වැඩියෙන් ආධාර ලැබුනා.තොප්පිය මුදල් වලින් පිරී යෑමට පටන් ගත්තා. පාරේ ගමන් කල බොහෝ මගීන් කීයක් හෝ තොප්පියට දමා යාමට අමතක කලේ නෑ.

මද වේලාවකින් ආගන්තුක මිනිසා ඔහු කල වෙනසේ ප්‍රථිඵල බලන්න යලිත් පැමිනියා. ඔහුගේ අඩි ශබ්දයට අනූව අන්ධ පිරිමි ළමයා ඔහුව හදුනා ගත්තා.

"ඔබද මගේ බොඩ් ලෑල්ලේ යමක් සටහන් කලේ? ඒ මොහොතේ ඉදන් මට ගොඩක් ආධාර ලැබුනා ඔබ සටහන් කලේ මොකද්ද? " අන්ධ පිරිමි ළමයා ඇහුවා.

"මම ලිව්වේ ඔබ පිලිබද ඇත්ත...කලින් බෝඩ් එකේ ලියලා තිබුනු දේම මම වෙනත් විදියකින් ලිව්වා" මිනිසා පිලිතුරු දුන්නා.

මිනිසා බෝඩ් ලෑල්ලේ ලියා තිබුනේ "අද ලස්සන දවසක්...ඒත් මට ඒක බලන්න බෑ" කියාලයි.

කලින් ලියා තිබුනු දේ සහ පසුව ලියූ දේ අතර වෙනසක් ඔබ දකිනවාද? පලමුව ලියා තිබූ "මම අන්ධයි..මට උදව් කරන්න" කියන දෙයින් කිව්වේ පිරිමි ළමයා අන්ධයි කියලා පමනයි. නමුත් දෙවනුව ලියූ "අද ලස්සන දවසක්...ඒත් මට ඒක බලන්න බෑ" කියන දෙයින් අනෙක් මිනිසුන්ට ඔවුන් අන්ධ නොවන නිසා ඔවුන් කොපමන වාසනාවන්තදැයි පැවසුවා. ඉතින් ඔහුට ලැබුනු ආධාර දෙගුණ තෙගුණ වීමට පුදුම විය යුතුද?

ඔබ සතු දේවල් අගය කරන්න...ඒවාට ස්තූතිවන්ත වන්න..නිර්මාණශීලී වන්න...යමක් දෙස හැම දෙනාම නොබලන අලුත් කෝණයකින් බැලීමට හුරු වන්න.

ජීවිතය ඔබට හැඩීමට හේතු 100ක් දෙන විට ඔබ සිනා සීමට හේතු 1000ක් ඇති බව ජීවිතයට පෙන්වන්න.

A blind boy sat on the steps of a building with a hat by

his feet. He held up a sign which said: 'I am blind, plz

help me. There were only a few coins in the hat.
A man was walking by. He took a few coins from his

pocket & dropped them into the hat. He then took the sign,

turned it around, & wrote some words. He put the sign back

so that everyone who walked by would see the new words.
Soon the hat began to fill up. A lot more people were giving

money to the blind boy. That afternoon the man who had

changed the sign came to see how things were. The boy

recognized his footsteps & asked, 'Were you the one who

changed my sign this morning? What did you write?'

The man said, 'I only wrote the truth. I said what you said

but in a different way.' What he had written was: 'Today

is a beautiful day & I cannot see it.'

Do you think the first sign & the second sign were saying

the same thing….? Of course both signs told people that

the boy was blind. But the first sign simply said the boy

was blind. The second sign told people they were so lucky

that they were not blind. Should we be surprised that the

second sign was more effective?
Moral of the Story:

Be thankful for what you have.

Think differently & positively.

 

When life gives you 100 reasons to cry,

Show life that you have 1000 reasons to smile.

 

“In the journey of life, if you want to travel without fear,

  You must have the ticket of a good conscience…..!!!'

මිනිස්කම

දිනක් රාත්‍රියේ 11.30ට පමන ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ඇලබාමා ප්‍රාන්තයේ අධිවේගී මාර්ගයක් අයිනේ, ඇදහැලෙන දැඩි වර්ෂාව මධ්‍යයේ කලු ජාතික කාන්තාවක් සිටගෙන සිටියා. ඇයගේ මෝටර් රථය කාර්මික දෝෂයකට ලක් වී තිබූ අතර රථය පන ගැන්වීමට ගත් සියලුම උත්සාහයන් ව්‍යර්ත වූ නිසා මාර්ගයේ ධාවනය වන වෙනත් රථයකින් උදව් ඉල්ලිමයි ඇගේ අරමුන වූයේ.

මාර්ගයේ ධාවනය වූ රථ බොහොමයකට සංඥා කලත් ඒ කිසිවක් ඇය සදහා නතර වූයේ නෑ.1960 දශකය කලු-සුදු ගැටුම් බහුල සමයක් වූ නිසා එය පුදුමයට කරුණක් නොවේ.

අවසානයේ තරුණ සුදු ජාතික මිනිසෙකු ඇයගේ සංඥාවට නතර වූ අතර ඇයට ආරක්‍ෂාකාරීව කැබ් රථයක් කරා යාමට ඔහු උදව් කලා. කලු ගැහැනිය ලොකු හදිසියකින් සිටි බව පෙනුනු අතර වෙන් වන විට ඇය ඔහුගේ ලිපිනය සටහන් කර ගත්තා.

දින කීපයක් ගත වුනා. හදිසියේම දිනක් පුද්ගලයෙකු තරුණ සුදු ජාතික මිනිසාගේ නිවසට පැමින විශාල පාර්සලයක් ඔහුට ලබා දුන්නා. පාර්සලය තුල වූයේ විශාල වර්ණ රූපවාහිනියක් වූ අතර ඒ සමග කුඩා ලිපියක්ද තිබුනා.

"මහමග අතරමං වී සිටි මට උදව් කල ඔබට බොහෝම ස්තූතියි.එදා වර්ෂාවෙන් මගේ ඇදුම් පමනක් නොවේ මුලු ආත්මයම තෙත බරිත වෙලයි තිබුනේ.එදින ඔබ නිසා මගේ ස්වාමියා මිය යන මොහොතේ මට ඔහු අසල සිටීමට හැකි වුනා. ඔබට දෙවි පිහිටයි!!! මෙයට, Mrs. Nat King Cole. (කලු ඇමරිකානු ප්‍රසිද්ධ ජෑස් සංගීත වේදියෙකු ගේ බිරිද)

ඔබට හැකි සෑම විටම තවත් පුද්ගලයෙකුට උදව් කිරීමට ඇති අවස්ථාව මග නොහරින්න.